Dwie bardzo poważne rozmowy...

PIERWSZA BARDZO POWAŻNA ROZMOWA:

     - Ale żeby było sprawiedliwie, to następnym razem z Dziadkami pojedzie Princeska...- stwierdził Misiowy Tata...
     Księciunio spojrzał na Babcię takimi oczami, że się pod Babcią kolana ugięły (mimo, że siedziała na leżaku)...
     Babcia wiedziała, że ta rozmowa musi się kiedyś odbyć, że rozpacz Wnuka będzie ogromna i że Dziadkowie muszą murem stać za Misiowymi Rodzicami...
     - Tak będzie...- zaczęła Babcia...- Raz będziesz jeździł z nami Ty, a raz Princeska...
     Księciunio siedział na drugim leżaku bladziusieńki, oczka były całkiem wilgotne...
     - A wiesz, że jest też druga strona tych wypraw...- kontynuował Misiowy Tata...- Będziesz miał Mamę i Tatę tylko dla siebie...Kiedy ostatnio tak było ??
     Księciunio zmarszczył czoło...Dumał...
     - Nie pamiętam...- wyznaje...
     - My też nie pamiętamy !! - podchwyciła Babcia...
     - Będziemy mogli grać na kompie i ogramy Mamę w grzybki, a może nawet ruszymy na rowerową wyprawę do tego wielkiego lasu...
     Twarzyczka Wnuka odzyskuje powoli kolory, ale widać, że argumentacja średnio trafia...
     - Princeska jest jeszcze mała, więc to nie będą długie wyprawy...- próbuję uspokoić emocje...- Najpierw jeden dzień...Jedna nocka...
     Księciunio cały czas przetwarza informacje i zaczyna układać sobie wszystko w młodej główce...Zaczyna wyliczać co by mógł robić z Tatą (ciągle zajętym w gabinecie) i z Mamą (ciągle zajętą opieką nad Princeską), i zaczyna się uśmiechać...
     Teraz potrzebuje czasu, żeby to "przetrawić"...

     Dwa dni później, kiedy odstawiamy Księciunia do Misiowego Domku i nadchodzi czas pożegnania, Wnuk rzuca w nas "atomówką"...
     - To jutro Princeska pojedzie do Was...
     Babcina pupa zawisa w powietrzu (właśnie wsiadałam do samochodu)...
Młody przetrawił...
Tyle że filozofia Pięciolatka była wyjątkowo logiczna...
     "Jak najszybciej weźcie Princeskę (skoro musicie), a potem to już będzie moja kolej..."
Echhh...

DRUGA BARDZO POWAŻNA ROZMOWA:

     Princeska na Wrzosowisku była w sobotę...W niedzielę, bladym świtem przyczłapała do sypialni Rodziców, stanęła nad Misiowym Tatą i...
     - Tata, Gaga, brumbrum...- oznajmiła...
W wolnym tłumaczeniu informacja brzmi tak:
     - Tata jedziemy do Księciunia !!
Ponieważ Misiowy Tata nie podejmował tematu, Princeska ponowiła prośbę...
     - Tata, Gaga, brumbrum, Baba, hauhau !!
Czyli:
     - Tata jedziemy na Wrzosowisko do Księciunia, Babci i Luckiego...
     Formy "tata" Princeska używa niechętnie, więc się ewidentnie Dziewczyna starała...;o)
     Ale po kategorycznym sprzeciwie Rodziciela, nastąpił sprzeciw Córki...
I wybuchła karczemna awantura o Wrzosowisko !!
     Princeska robiła wszystko, żeby wymknąć się do przedpokoju, ubrać buty i ruszyć w wymarzoną podróż...
     Rodzice robili wszystko, żeby "Żywioł" okiełznać (a "Żywioł" to nie byle jaki)...
     Skończyło się płaczem, fochami i poważną rozmową Misiowego Taty z Princeską...

     Jak nic szykują się nam "wojny wrzosowiskowe"...;o)

P.S. Od razu rozwieję wątpliwości...Wyprawy w duecie też przewidujemy, ale do tego to nawet na torturach się nie przyznamy, bo nastąpiłby "Sajgon" z "Kambodżą" jednocześnie...;o)

"Pępek" babcinego Świata...

     Nadszedł dzień, w którym Wrzosowisko rozbrzmiewało jeszcze głośniejszym piskiem, śmiechem i zachwytami...
     Ledwie Dziadziuś zaparkował "naguska", Lucky zrobił pierwsze "siku", a Księciunio z tą swoją powagą Gospodarza zlustrował Rosarium, przy płocie zatrzymał się samochód...
     - Princeska !! - wrzasnął Księciunio...
     Lucky, który już miał zacząć obszczekiwanie, zakręcił pięknego młynka ogonkiem...
     Na Wrzosowisko przybyła nasza Gwiazda z Misiowym Tatą !!
     (Misiowej Mamie po dwóch miesiącach należał się dzień wytchnienia)...
Ależ to była radość !!
Princeska wypadła z auta z wrzaskiem:
     - GaGa !! (czyli Księciunio)
     A potem ruszyła z kopyta przed siebie...
(Princeski tak mają, że są szybsze niż wiatr)...
     Misiowy Tata, po powitaniu z Rodzicielami i prośbie, że kawy to by się napił...Złapał za szuflę i pięć minut później już przewoził piasek...
     - Tata !! - strofował Go Księciunio...- Ten piasek trzeba wozić na plażę, albo do piaskownicy !!
     - Ale mnie Dziadek mówił, że tutaj...
     - Źle !! Albo na plażę, albo do piaskownicy...- upierał się Młody...
     - To idź zapytaj Dziadka...- zaproponował Pierworodny...
     No to Księciunio poszedł, ale nie zapytał, bo Dziadek właśnie rozpalał ognisko i Młody zapomniał po co poszedł...

     Ale Dziadek z Misiowym Tatą zawiązali "spisek" i w końcu piasek lądował w piaskownicy...;o)
     W tym procesie Księciunio już uczestniczył, a Princeska się przyłączyła, chociaż kolejna "wojna" o seledynową taczkę spowodowała u Dziadków wyrzuty sumienia (że nie kupili dwóch)...Princesce malutka taczka z żółwikiem wcale się nie podobała...;o)
     Za to drabinka na drzewo i opony były cudne !!

I jazda taczką była cudna...

I spacer z Babą też był cudny...

"Pępek" babcinego Świata przeniósł się na Wrzosowisko

     Dzień był tak intensywny, że Wnuki bez szemrania wsiadały do samochodów...Do dwóch różnych samochodów...;o)
     Księciunio wynegocjował (przy pomocy Babci) jeszcze dwa dni urlopu...
     Princeska była tak zmęczona, że najbardziej fascynował Ją widok łóżka...
     Lucky z ulgą wskakiwał na tylną kanapę...

Nie tylko Wrzosowiskiem żyją człowieki...

     No cóż...Matka Natura nie bardzo się przez ten tydzień spisała...Bywało, że ulewy hamowały nasze wędrownicze zapędy...Bywało, że temperatura przykleiła się do "0" i jakoś nie chciała pełznąć w górę...Był nawet taki wieczór, kiedy po powrocie do Zaścianka, Babcia usłyszała...
     - Jutro Babciu, nie jedziemy na Wrzosowisko...
Ło Matko i Córko !!
     No to Dziadkowie cały wieczór grzebali w necie, żeby znaleźć jakąś godną miejscówkę (a łatwe to nie jest w "czasach zarazy"), głowami pokiwali nad umęczeniem Wnuka (pokonywał codziennie 200 kilometrów samochodem), i...
Pierwsze poranne słowa Księciunia ??
     - Babciu !! Trzeba jechać na Wrzosowisko !!
I tyle w temacie "zamiennych" miejscówek...
     Ale udało się nam odwiedzić okoliczny las...

Fumfle zawsze razem...

Prawdziwy "wędrowiec" ma dwa kosturki...

A nawet odwiedzić "stare kąty"...

     Zamek w Rabsztynie został zdobyty przez Księciunia pierwszy raz wiosną w 2017 roku...Nasz Rycerzyk miał wówczas 2,5 roku i całą podróż pokonał na własnych nóżkach (6 kilometrów)...Na stopnie wzgórza zamkowego wchodził na czworaka (sięgały mu do kolan), na stopnie wieży wchodził tą samą techniką, a ogrom przestrzeni po wejściu na górę wywołał pisk, śmiech i westchnienia...
     Tym razem było troszkę łatwiej...;o)

Tradycyjnie uwieczniliśmy pobyt...

Co zaowocowało tym...

     Bo Lucky od razu załapał, że Babcia z Księciuniem muszą robić coś bardzo fajnego i trzeba się przyłączyć (ma nawet lekkie zapędy do włażenia na drzewa)...Chociaż fotografować się nie lubi, a słupek był stanowczo zbyt wysoko...
     Niestety...
     Zamek jest znowu w remoncie (bez możliwości wejścia), a piękny plac zabaw straszy tabliczkami o "zarazie"...Nawet koniki się nie pasły...
     Ale wróciliśmy umęczeni, uśmiechnięci, a niektórzy z nas nawet wysikani...;o)

Jak zabawa to zabawa !!

     "Ciągle tylko praca i praca" - mruczy czasem Księciunio, kiedy nachodzi Go ochota na psoty i zabawę...
     Psoty ?? To drugie imię Babci Gordyjki...;o)
     Zabawa ?? To drugie imię Dziadziusia !! ;o)
Najpierw trzeba rozebrać z zimowego ubranka naszego "japończyka"...

Wydobyć skarby tam schowane, zamontować i używać !!
Do tego zachęty nam nie trzeba...

Kontrola techniczna drabinki...

Test oponowej huśtawki...

Dwa "bociany"...

Babciu...A wyżej co jest ??

Ale i tak najlepiej zabawa idzie z "funflem"...

Jedz szybciej !! Trzeba biegać !!

No to goń mnie !!

Jutro też przyjedziemy !!

     W drodze powrotnej obaj drzemią na tylnej kanapie "naguska", a kiedy tylko przekroczymy próg mieszkania...
     - Dziadziuś !! Bawimy się czołgami ??
     - Pewnie !! - ochoczo zgadza się Dziadziuś (chociaż tęsknie spogląda na kanapę)...

Praca to też przygoda...

     Problemem na Wrzosowisku był niewątpliwie proces robienia zdjęć...Ani czasu na "pierdoły", ani komórek w zasięgu ręki, kiedy było coś godnego uwagi...O sklerozie przez grzeczność nie wspomnę...;o)
No i jeszcze coś...
     Kiedy już znalazł się czas, aparat i ostatnie szare komórki ogarnęły się by to wszystko połączyć, zdjęcia były do bólu pozowane...Człek jakoś odruchowo zamiera w bezruchu, a piesy to już zamierają absolutnie (jeśli nie czmychają w popłochu)...Pozowanym fotkom mówimy kategorycznie: NIE !!
     Aby rozwiązać te wszystkie problemy, nabyliśmy drogą kupna...Fotopułapkę...;o)
Rozwiązanie póki co, idealne...
     1. Czasu potrzeba tyle,żeby toto na drzewie powiesić.
     2. Samo "cyka", jeśli pojawiamy się w zasięgu obiektywu.
     3. Fakt uwieczniania umyka uwadze.
Pozostaje tylko przeglądanie setek zdjęć i wybranie godnych uwagi...;o)

     Po "wylądowaniu" na Wrzosowisku, Księciunio radośnie wyskoczył z "nagusa", rozejrzał się i oświadczył:
     - Ale tu wszystko inaczej jest...
Ha !!
A potem...
     Najpierw była inwentaryzacja "garażu" pod plandeką, gdzie Księciunio magazynuje swoje zabawki...Potem był dziki zachwyt nad "plażą"...A na koniec Księciunio połączył oba elementy...

Po godzinie "rozładowywania baterii" Księciunio nieśmiało oświadczył:
     - Babciu, ja bym coś zrobił...
I tyle pięciolatka w Pięciolatku...
Księciunio odkąd stanął samodzielnie na nóżkach, uwielbia być "użyteczny"...
     - A na co masz ochotę ?? - pytam przez grzeczność...;o)
     - A co robisz Babciu ?? - ripostuje Małolat...
     - Pielę kwietniki...- wyjaśniam...
     - A ja ??
Masz Babciu placek...
Babcia naszykowała wielkie wiadro z ozdobnymi kamyczkami...
     - Pouzupełniaj na kwietnikach kamyczki, Babcia pouzupełnia wiórki i będzie pięknie...- ułożyłam plan...
Po godzinie uzupełnianie kamyczków stało się nudne...;o)
     - Dziadziusiu...- zaczyna Młody...- A ta sterta piachu to co ?? - pyta...
     - Trzeba przewieźć na plażę, albo do piaskownicy...- wyjaśnia Dziadziuś...
No i Księciunio już śmiga z taczką...
Po godzinie wożenie piasku się znudziło...;o)
     - Babciu co teraz będziemy robić ?? - pyta Księciunio podchwytliwie...
     - Babcia pieli Rosarium...- odpowiadam...
     - A ja nie mam wiaderka...- rzuca Młody i stoi z rozpaczą w oczach...
No to wiaderko musiało się znaleźć...Oczywiście nie takie malutkie (dla dzieci)...
Księciunio ruszył na chwasty z kopyta !!
Tylko nie tam gdzie są róże...(W Rosarium ??)
     - Po co Ty Babciu posadziłaś tyle róż ??
     - Bo są piękne...
     - A po co one mają te głupie kolce ??
     - Bronią swoich pięknych kwiatów przed zerwaniem...
     - Może Ty Babciu, przesadzisz te róże ?? - pada propozycja...
     - Nie będę przesadzać, tylko dosadzać...Róż będzie jeszcze więcej...- wyjaśniam...
Młody Człowiek wzdycha zdruzgotany...
Ale pieli...

     Wypielił konwalie, puszkinie, stokrotki, azalie i trochę niezapominajek...Nawet jedną różę wypielił, bo nie była "kolcowata"...;o)
     A że z Księciunia Pomocnik pierwszoklaśny, więc nie tylko Rosarium zyskało na piękności...
     Opróżnił to wielkie wiadro z kamykami, pięknie uzupełniając braki, które swoimi "porządkami" spowodowała "baśka"...
     Przewiózł połowę sterty piachu na plażę i do piaskownicy...
     Podlał warzywniak...
     Posadził z Babcią ogórki, pomidory i papryczkę (ale to już całkiem sam)...
     I urządził księciuniową rabatkę, którą sam wypielił, obsiał i podlał !! To jest kwiatkowa rabatka, ale bez róż !! ;o)
Codziennie wieczorem Babcia chowała w czuprynce Księciunia całusy...Codziennie rano Księciunio rozpoczynał dzień:
     - Babciu, śpisz ?? Babciu, bo już pora jechać na Wrzosowisko !!

O wielkiej radości i psie czołgiście...

     Kiedy Gordyjka znika z bloga na dłużej, nie trudno zgadnąć gdzie znika...Wiadomo, na Wrzosowisku...Tam internet dalej zawraca przy furtce, a Gordyjka z lubością zamienia klawiaturę na "dziabaczkę" i "dziabie, dziabie, dziabie"...A jeśli do tego ma doborowe towarzystwo ??
Klękajcie Narody !!
I to właśnie był ten czas...
     Tydzień z Księciuniem !!
Ajajaj !!
     Misiowy Tata przywiózł Księciunia w poniedziałkowe popołudnie, nie mówiąc wcale dokąd zmierzają i jaki "wredny plan" został uknuty mailowo (z rozmów telefonicznych Księciunio wyłuskuje słowa, skleja je w całość i żadnej tajemnicy nie udaje się utrzymać)...
     W Zaścianku oczekiwały na Księciunia dwa wypaśne czołgi zdalnie sterowane, które od marca cichutko pomrukiwały naładowanymi bateriami: Gdzie ten Księciunio ?? No gdzie ??
     Zabawa była przednia !!
Czterech Chłopców bawiło się wyśmienicie !!
I wszyscy mieli po pięć latek...;o)
Misiowy Dziadziuś...
Misiowy Tatuś...
Księciunio...
No i Lucky !!
     Trzech pierwszych musiało się wykazywać dobrym refleksem, żeby pieseł nie złapał któregoś czołgu za lufę i nie zaanektował na swoim dywaniku...;o)
Radocha była ogromna !!
     A kiedy Księciunio zauważył, że Babcia rozpakowuje bagaże i układa Jego rzeczy w szufladzie...
Echhh...
Taką radość to trzeba zobaczyć, a nie opisywać...
     Misiowy Tata odjechał...Babcia poczytała "Pik Poka" (chyba setny raz)...A o świcie...
     - Babciu...- wymruczał Księciunio wpatrując się w Gordyjkę wielkimi, brązowymi oczami...- Babciu...Może byśmy już jechali na to Wrzosowisko ??
I co było robić ??
Trzeba ruszać !!
     Niech się zacznie nasza pierwsza w tym roku, wrzosowiskowa przygoda !!

Przybywaj !! Jesteśmy gotowi...;o)

     Już pewnie przekonaliście się, że nasze rozumowanie i logika mają się nijak do obowiązujących standardów...Jak mawiał mój Bieszczadzki Dziadek: " jeśli jest coś do roboty to nie dumaj, tylko rób, jeśli się nie da, to nie trać czasu ani na dumanie, ani na robotę"...Trudno Mu mądrości życiowej odmówić (miał ledwie trzy klasy szkoły powszechnej)...
Nie wiem ilu Wnuków (miał Ich prawie trzydziestkę), wzięło sobie do serca te Jego mądrości, ale we mnie wpoił je dogłębnie...
     A że trafił mi się za Ślubnego analogiczny Osobnik, więc z reguły mało gadamy...;o)
     Pamiętacie tę zagadkę ??
Co to może być ??

Czas na rozwiązanie...;o)
     Właściwie, powinnam poprosić o słowo wstępu Pana Premiera, albo Ministra Szumowskiego, ale że kontakt z Nimi mam lekko utrudniony, będziecie musieli się zadowolić moim ględzeniem...;o)
A zaczęło się to tak...
     Siedzieliśmy sobie z Panem N. na leżaczkach, myśli błądziły swobodnie, kiedy Ślubny zapytał...
     - Może powiększymy warzywniak w tamtą stronę ?? Plany "domkowe" się zmieniły, to mamy miejsce...
     Spojrzałam na warzywniak...Spojrzałam na "rupieciarnię" za warzywniakiem...Spojrzałam na Pana N. (a wzrok już miałam bazyliszka)...
     - Ledwie ogarniam to co mamy !! Krzyże łatam plastrami !! A Ty mi chcesz jeszcze roboty dołożyć ?? - wyplułam...
     - Dlatego pytam...- stwierdza mi Ślubny...- Żeby nie było, że nie pytałem...
Czyli podpucha !!
     Jak nic plan ma już urojony, tylko "błogosławieństwo" Mu potrzebne !!
Dałam się podejść jak Podfruwajka...;o)
     - Bo wiesz...- i Pan N. roztacza przede mną wizję, która jest dokładnie określona od A do Z, i ma nawet kropkę nad "i"...- tylko bym piasku zamówił...- kończy Ślubny perorę...
Orzesz...(ko)
     No to teren pięknie wyrównał i piaseczkiem z księciuniowej piaskownicy wymościł...Na nim ułożył siatkę "na kreta" bo nam rezydenci w tym miejscu zbyteczni...

Na to poszła agrowłóknina, żeby pielenie nie było potrzebne w ruchu ciągłym...

I przybyła wywrota z piachem (ależ żal, że Księciunio tego nie widział !!)...

     Najpierw Dziadziuś uzupełnił niedobory w piaskownicy (żeby nie podpaść, i żeby piasek był świeżutki)...Potem śmigał z taczką do nowej konstrukcji...

Śmigał i śmigał...I jeszcze trochę śmigał...
Aż stwierdził z należytą powagą:
     - Wystarczy !!

Zwróćcie uwagę, że leżaki mamy na prawdę !!

     A że nasz pieseł lubi we wszystkim uczestniczyć i wszystko sprawdzić, więc...

I po raz wtóry zadam pytanie:
     Co to jest ??
Już wiecie ??
     Piaskownica gigant ??
Nie !!
     Dziadkowie zbudowali...Plażę !!
     10 ton piasku płukanego i plaża jak w Juracie !!
     Dlatego wnosiłam o słowo wstępu do Pana Premiera i Ministra Szumowskiego...;o)
     Ich zakazy/nakazy powodują, że nijak nie można zaplanować tegorocznego lata...Stan niewiedzy o "paskudnym wirusie" pogłębia się z każdym naukowym badaniem...Nikt nic nie wie...
     A życie toczyć się musi...;o)
     Dzieciaki już dosyć wycierpiały przez sześciotygodniowe zakazy (że o Doroślakach nie wspomnę)...No to czas na działanie...
     Basen już jest (chociaż Dziadkowie poważnie rozważali zakup większego i głębszego, ale rozsądek zwyciężył)...Plaża już jest (nawet na podjeździe pozostała "mała kupka" piachu do przewiezienia przez Wnuki)...
     Lato !! Możesz przybywać !! Jesteśmy gotowi...;o)

O psie, który lubi się czesać...

     Anomalia !! Prawdziwa anomalia...
     Pimpek (prezent przedślubny od Pana N.), na widok szczotki dostawał przyspieszenia nieziemskiego i przejechanie choćby grzbietu czesakiem było wyczynem...Psisko było krótkowłose, więc można było traktować ten zabieg z przymrużeniem oka...
     Cezary (nasza najlepsza "Gwiazdka"), na widok szczotki dostawał spazmów, histerii i kilku innych przypadłości psychicznych, których nauka jeszcze nie nazwała, a proces musiał się odbywać na cztery ręce (dwie trzymały, jedna głaskała, jedna czesała)...Kudełki miał znaczne, w domu był Alergik, czesanie musiało być !!
A że oba wychowałam od "ślepego" szczeniaka...Echhh...
     Kiedy Lucky z nami zamieszkał, sen z powiek spędzały mi dwie rzeczy: kąpiel i czesanie...Złe doświadczenia zostają w człowieku...
     Pierwsza kąpiel, jak wiecie, odbyła się "lekko stresowo"...Psisko nigdy nie było kąpane (Poza dezynfekcją w Schronisku)...Teraz zachwycony nie jest, ale poddaje się zabiegowi posłusznie, a nawet pomaga...;o)
     Czesanie...
Pierwsze było zaskoczeniem...
Nie wiedział do czego służy szczotka i oczekiwał najgorszego...
Dał sobie wyczesać grzbiet...I wystarczy...;o)
Ale z każdym zabiegiem pozwalał na więcej...
     A kilka tygodni temu zakupiłam czesatą łapkę, bo szczotka okazała się zbyt mała...;o)
     Lucky uwielbia się czesać !!
     Kiedy tylko biorę czesaka do ręki, siada na środku pokoju i podstawia grzbiet...Najpierw z włosem...Potem "na lwa"...Delikatnie zsuwa się na łapkach i podstawia kolejne części ciała...Łapki, brzuszek, pupę, a nawet ogonek...Sprawia mu to ogromną przyjemność !!
Koniec "zabiegu" przyjmuje z głośnym, żałosnym westchnięciem...
     Właściwie, gdybym po zakończeniu, zaczęła od nowa, to grzechu by nie było...;o)
Może być szczotka, może być łapka...
Jego oczy mówią: "czesz !! nie żałuj !!"...
A potem: "dlaczego tak krótko ??"...
     Taki nam się "dziwak" trafił...;o)

Chyba polubię "markiety"...

     Odkąd zapanował czas "koronacji" nie korzystaliśmy z "markietów" wcale...Nadmiaru czasu nie mamy, więc budowlane odpadały (wiemy od Pierworodnego, że "sajgon" tam panował nieziemski, a zakupy robiło się makabrycznie)...Jedyny, "spożywczy" jaki zaliczyliśmy, "wstrzelił się" nam cudnie, zanim Pan Premier wprowadził obostrzenia, zakazy i nakazy (weszliśmy normalnie, a kiedy wychodziliśmy było "po ptokach")...Fart !! Prawdziwy fart...
A że od zawsze robimy zakupy "na miesiąc" (a wtedy wyszły nam takie "na miesiąc" z górką), to resztę ogarniałam raz w tygodniu w osiedlowych sklepikach...
Ufff...
     Ale przyszedł dzień, w którym zaczął się kończyć mięsny wkład do rosołu (czytaj: mięsny wkład w Luckiego)...Bez rosioła to nie życie !!
     No i mineralna się skończyła...:o(
     A bez mineralnej nie pohulamy !!
     Zapasów potrzebujemy i na Wrzosowisku, i w domeczku...Na dodatek pijamy jedyną, najlepszą, mniam, mniam...Taką na literkę "N"...;o)
     Pech chce, że w małych sklepach wypakowują mineralkę ze zgrzewek...
     Dla "hurtowego" klienta jak my, koszmar...
     I durnowata robota, bo się Kobitka w sklepie naukłada, a ja zgarniam z półki klnąc pod nosem, że mi te butelki majtają się we wszystkie strony...
No to trzeba do "markietu"...
     Psychicznie się na tę wyprawę przygotowywałam dwa dni...Strategię opracowałam logiczną (przynajmniej dla nas) i ruszamy...
     Kolejki pod "markietem" nie było...Wewnątrz też nikt nie oczekiwał na wejście...Alejki pustawe...Kilka osób na horyzoncie...Można spokojnie przejrzeć, znaleźć i zapakować do wózka...Do wózka, w który nikt nie wjeżdża z rozpędu, albo gapiostwa...Luksusy !!
Do kasy stały raptem trzy Osoby...Pięć minut czekania...
Kasjerka spokojnie czeka, aż majdan wyląduje na taśmie, z aprobatą przyjmuje  fakt, że Pan N. przejeżdża ze zgrzewkami (nie musi Bidula tachać każdej przez czytnik)...I koniec zakupów...
Czas mamy rewelacyjny !!
Czterdzieści minut !!
     - Chyba polubię "markiety"...- wyrwało mi się mimochodem...
     - Zarąbiście się kupowało...- potwierdza Pan N.
     Lucky po naszym powrocie zlustrował zakupy i docenił nasze "rosiołowe" poświęcenie...
     Może by tych "koronnych" obostrzeń w "markietach" nie zdejmować, Panie Premierze ??  

Przykra nieżyczliwość...

     Różnorakie "ograniczenia" dały się nam już we znaki...Jedne bardziej, inne mniej...
     Na blogach pojawiają się opowieści o ludzkich odruchach, które budzą się z wieloletniego letargu i o życzliwości, której wielkie pokłady gdzieś tam mamy "zakopane"...Czas najwyższy...;o)
     Ale, że lubię być "na odwertkę", więc dzisiaj o gordyjskiej nieżyczliwości będzie...
     Jednym z utrudnień, które nas dopadło, było ograniczenie klientów w placówkach pocztowych...
     Nasza, osiedlowa poczta, malusia jest, obsługa jednoosobowa...Do tej pory pracowała na dwie zmiany...
     Po ogłoszeniu "czasu zarazy" poczta czas pracy skróciła...(Jedna z Pracownic ma Nielota w domu)...
     Czas pracy od 9:00 do 15:00...Ani minutki dłużej...
     Z tego trzeba wyciąć czas dla "65+", od 10:00 do 12:00...I zaczyna się kataklizm...
     Poczta nawet w normalnych warunkach ledwo ogarniała rzeczywistość i nastawić się trzeba było na stanie w ogonku...
     Pikanterii dodaje też fakt, że Spółdzielnia zamknęła jedyną kasę i część Lokatorów czynsze regulowało właśnie przez Pocztę...
     Pech chciał, że właśnie pocztą przybyła do nas oczekiwana przesyłka z lekami Pana N. ...
Nie mieliśmy pojęcia jakie wyzwanie przed nami stoi...
Odebrać przesyłkę !!
Niby nic...A jednak...
     Ustawiłam się w ogonku pierwszego dnia...
     Byłam w pierwszej dziesiątce, więc spoglądałam na sytuację optymistycznie...
     Po czterdziestu pięciu minutach stanie, mój optymizm, mimo zakazu poszedł w las...
     Byłam piąta o 9:45 i perspektyw na poprawę sytuacji nie było...
     Pani z obsługi jest nam znana z (powiedzmy) skrupulatności...Każdą czynność robi tak powolnie, że krew w człeku buzuje...Teraz doszło Jej jeszcze dezynfekowanie...
Orzesz...(ko)
Poległam...
Leki Pana N. pozostały w magicznej paczuszce...
Postanowiłam nazajutrz atak powtórzyć...
     Byłam piąta !!
Optymistycznie !!
Teoretycznie powinnam mieć szanse...
     W kolejce spotkałam cztery Osoby "z wczoraj"...Jedna Pani stała już trzeci dzień (była przede mną)...Chłopak jak ja miał dublet w życiorysie...
     Od lat mieszkamy na jednym Osiedlu, więc atmosfera w kolejce piknikowa...
     Ogonek dziesięcioosobowy (już całe Osiedle wie, że Pani z Poczty więcej przez godzinę nie ogarnie)...
     Po trzydziestu minutach jestem trzecia...
Pech chciał, że przed nami był "Pan hurtowy" z całą reklamówką "poleconych"...
I nagle...
     - Niech mnie państwo przepuszczą !! - słyszymy kategoryczne żądanie młodej Kobiełki...- Muszę odebrać przesyłki, a zostawiłam tygodniowego noworodka z Dziadkiem...
     "Ogonek" spogląda na siebie z niedowierzaniem, a "Dziewiątka i Dziesiątka" bledną lekko...
     Życzliwość walczy z logiką, że aż echo niesie...Chociaż w kolejce panuje milczenie...
     Dwóch Facetów za mną ma popołudniową zmianę, więc "wypadną" z kolejki...
     - Bardzo mi przykro, ale ja Pani nie wpuszczę...- oświadczam...- Usiłuję odebrać przesyłkę z lekami drugi dzień...- stwierdzam...
     - Ja trzeci dzień odbieram przesyłkę z rękawiczkami i płynem dezynfekcyjnym...- mruczy Kobieta przede mną...
     Oddech ulgi przetacza się przez koniec "ogonka"...
     Panienka wybucha słowotokiem...O ludzkiej życzliwości...
I dodaje...
     - Mój Ojciec był tu już rano, o siódmej, ale mu wydać nie chcieli przesyłek...
Zonk...
     - Może dlatego, że o siódmej Poczta była zamknięta ?? - pytam retorycznie...
     - Przejęzyczyłam się !! To było o ósmej !! - agresywnie atakuje Kobiełka...
     - I znowu pudło...- stwierdzam...- Gdyby Tatuś był pod Pocztą, to by pewnie doczytał, że jest czynna od 9-tej...A że ja byłam tutaj o ósmej i nikt nie stał (poszłam zanieść zakupy do domu, a po powrocie byłam już piąta), więc ośmielę się stwierdzić, że albo Tatuś mija się z prawdą, albo Pani kłamie...
     "Ogonek" chichocze, ale nikt w wymianę zdań się nie włącza...
     - Jest Pani...- zaczyna Młoda...
     - Nieżyczliwa ?? - kończę...- Bo jeśli chce Pani użyć innego epitetu, to stoi tutaj sześć Osób, które będą go słyszeć i zaświadczą o użyciu...
     Dziewczyna ma łzy w oczach i jest mi Jej żal...Niepotrzebnie skłamała...To zawsze boli...
Znika spod Poczty po angielsku...
     "Dziewiątka i Dziesiątka" składają mi piękny ukłon...
     "Ósemka i Siódemka" uśmiechają się życzliwie...
     Chłopa za mną chce mi postawić piwo...
Kobieta z "trzeciego podejścia" odwraca się do mnie...
     - Gdyby nie zakaz i grożący mandat to bym Panią uściskała...- wyznaje...
A mnie jest przykro...