Po anielskich śladach...

     Legenda głosi, że kiedy postanowiono wybudować w tym miejscu cerkiew klasztorną zaczęły się dziać rzeczy dziwne...
Kiedy tylko przygotowano na stercie kamienie na budowę, budulec ten znikał w nocy, w niewyjaśnionych okolicznościach...
Okoliczni Mieszkańcy uznali to za znak Boży i w owym tajemniczym miejscu wykopali studnię...
Sam fakt, że w studni owej pojawiła się woda można uznać za cud, bo mimo wielu cieków wodnych spływających do Sanu, teren najbogatszy w źródła podwodne nie jest...

     Pewnego dnia jedna z Kobiet mieszkających nieopodal zauważyła na dnie owej studni połyskujący przedmiot, który niesiony jakąś nieziemską siłą wynurzał się z głębin...Kiedy tylko usiłowała sięgnąć po niego znikał ponownie w wodzie...Był to piękny, emaliowany krzyż jakich w okolicy nie widziano...

Próby wyciągania krzyża powtarzała owa Niewiasta trzykrotnie, ale za każdym razem krzyż opadał...

Wówczas na myśl Jej przyszło, iż nie jest godna trzymać w gołych dłoniach owego znaku i sięgnęła po krzyż dłonią osłoniętą zapaską...Tym razem się udało...

     Limuzyjski krzyż stał się symbolem Zwierzynia...Niewielkiej osady położonej w sercu bieszczadzkich lasów...

     Ową historię pięknie opisuje Oskar Kolberg w Dziejach wszystkich (t.51,cz.II)...

     Do 1947 roku studnię wraz z krzyżem otaczano czcią, a w święto Podwyższenia Krzyża Świętego ciągnęli do Zwierzynia pątnicy i pielgrzymi by czerpać łaski błogosławieństwa i uzdrowienia...W czasie uroczystości święcono wodę, posiadającą ponoć moc uzdrawiającą oczy...

W 1947 roku Mieszkańców Zwierzynia wysiedlono, a studnia wraz z krzyżem odeszły w zapomnienie...

W latach 90-tych XX wieku tradycja ta odżyła...

Co prawda limuzyjski krzyż znalazł swe miejsce w przemyskim Muzeum Arcydiecezjalnym, ale na pamiątkę owych wydarzeń Mieszkańcy wybudowali malowniczą kapliczkę ze źródełkiem, z którego można zaczerpnąć uzdrawiającej wody...

 

     Dzięki wielkim talentom naszej "kaśki" i ogromnej determinacji Pana N. i nam udało się dotrzeć do tego magicznego miejsca i zaczerpnąć ze źródełka odrobinę uzdrawiającego płynu...

Na dnie studzienki Budowniczy umieścili mały krzyż, na pamiątkę owych wydarzeń...

I bez legendy miejsce owo wydaje się magicznym...

     Ile jest prawdy w owym przekazie...??

     Tego pewnie nie wiedzą nawet najstarsi Górale, ale faktem jest, że krzyż limuzyjski istnieje, że datowany jest na pierwszą połowę XIII wieku (badania przeprowadził w 1922 roku historyk sztuki Adam Bochnak), że pochodzi z miasta Limoges we Francji, które wówczas słynęło jako ośrodek rzemiosł emalierskich...

Nikt jednak nie wie, jak ów krzyż przewędrował 1500 kilometrów, i jak to się stało, że zległ na dnie owej studni...

     Na kilka słów zasługuje również trud współczesnych Mieszkańców Zwierzynia, bo przyznać muszę, że tak malowniczego miejsca nie spodziewałam się odkryć, a droga do niego jest równie piękna...

     Do owej malowniczej kapliczki prowadzi bowiem "droga krzyżowa", której ogromny urok postaram się przybliżyć kilkoma fotkami...

    

Stacje owej "drogi" są pięknie wkomponowane w krajobraz i wiodą nabrzeżem Sanu...

     Czy można sobie wymarzyć miejsce bardziej godne kontemplacji ??

     Tak nieziemsko uduchowieni ruszyliśmy na poszukiwanie jakiejś karmy dla ciała i tym razem Opatrzność nad nami czuwała...

Specjalnie wyrywna w chwaleniu gastronomii to ja nie jestem, bo skrzywienie zawodowe jeszcze we mnie siedzi, ale przyznać muszę, że wybór którego dokonał Pan N. usatysfakcjonował nie tylko mój żołądek ale i podniebienie...

Po powrocie do Polańczyka zagościliśmy w owym gastronomicznym przybytku...

Rozpisywać się o menu nie będę, ale jeśli będziecie w Polańczyku, a Kucharz się nie zbiesi, to zajrzyjcie do Kuchni pod Malwami bo warto...

U mnie mają mocną piątkę...;o)

     I jak zakończyć naszą bieszczadzką przygodę ?? Jak podsumować urok poweselnej podróży...?? 

Hmmm...Nie jest to proste...Szczególnie w tak magicznym miejscu...Może więc pozostawię Was w ciszy, a Wasze oczy chłonąć będą to co w Bieszczadach najpiękniejsze...

                                                      "Anioły są wiecznie ulotne
                                                      Zwłaszcza te w Bieszczadach                                                       Nas też czasami nosi
                                                      Po ich anielskich śladach..."

                                                                                             SDM

Żegnajcie Bieszczadzkie Anioły...