Wybraliśmy godne miejsce, Pan N. skopał szpadelkiem co potrzeba, Gordyjka przygotowała sztoberki...Lichutkie to było, że strach...
Posadzone...
Od wiosny ciągle zaglądaliśmy między trawy (trawa akurat rośnie bez zaglądania, w tym roku szczególnie) i z zachwytem godnym odkrycia Bursztynowej Komnaty witaliśmy drobne listki...
Założyliśmy winnicę dzikiego wina...
Jakim cudem wyrosło 28 z 35, nie mam pojęcia...Pytajcie Matki Natury...
W każdym razie, wyrosły, mają się nieźle, a nawet doczekały się odplewienia...;o)
A że podobne "cuda" wyzwalają w nas pokłady kreatywności, więc...
Postanowiliśmy naszą winnicę wzbogacić...
Wśród dzikiego wina rozbujał się krzew szlachetny, a że taki krzew trzeba po posadzeniu przyciąć, to "zmajstrowałam" kolejnych kilka "lichych sztoberków"...
Szansa na wzrost: 20:80...
Będę się trzymać tej "20"...;o)
A kiedy już okiełznamy rzeczywistość i będziemy mieć wolną chwilę, albo w tak zwanym "międzyczasie", to winnica dostanie słupki i stelaże, i będzie piękna (chyba)...;o)
A że po tym odplewianiu kości nie czuję (a właściwie, czuję wszystkie) to pójdę poszukać pomysłów na kanapie...;o)
Słowem, coraz więcej cienia będize, żeby się przed słońcem schować
OdpowiedzUsuńNic nie zastąpi naszych błogosławionych (w czasie upałów), wiekowych, orzechów włoskich...;o)
UsuńŻyczę winnej obfitości:)
OdpowiedzUsuńDo obfitości to jeszcze sporo wody w Wiśle spłynie...;o)
UsuńRewelacja! Jeszcze trochę i a nie się od Was ród winiarzy:)
OdpowiedzUsuńPrzepraszam, a co to są sztoberki?
Za dwa-trzy pokolenia...;o)
UsuńSztobry to półzdrewniałe łodygi, bez liści, pocięte na 30 centymetrowe kawałki...Masę roślin można tak rozmnażać...;o)
(Trzeba tylko pamiętać gdzie jest "góra", a gdzie "dół"...;o))
Aaaa... To mogłam sobie wygooglowac:) myślałam, że to jakiś regionalizm:)
UsuńPo posadzeniu tysiąca sztobrów wierzbowych, każdą inną ilość nazywam "sztoberkami"...;o)
UsuńJa widze, ze szykujesz sobie znowu mnostwo pracy- plewienie, ciecie, wiazanie, pielegnowanie, a potem walka z nadmierna obfitoscia owocow :))))
OdpowiedzUsuńMacie zaciecie!
Pozdrawiam spod winogron :)
Coś trzeba robić z tym ugorkiem...;o)
UsuńBędą wina Gordyjskie, super!
OdpowiedzUsuńCiekawe czy dojdziecie do plantacji chmielu? Takiej na wielgachnych drewnianych konstrukcjach. Żartuje oczywiście, chociaż po Was można się właściwie wszystkiego spodziewać ;)
Obfitości życzę, ale takiej w zdrowych granicach, coby się ją dało później przerobić :)
Chmielu nie będzie, bo my "niebrowarne"...;o) Chyba, że na szampon...;o)
UsuńWłaśnie przerabiam różnorakie zbiory i nijak ogarnąć nie mogę...;o)
Kiedy będą owocować?
OdpowiedzUsuńZa trzy-cztery lata...;o) Jak Matka Natura będzie łaskawa...;o)
UsuńTo nic tylko gąsior kupić, bo niebawem...
OdpowiedzUsuńTa "winnica" to właśnie do gąsiorów, które mamy na stanie...;o)
UsuńTym lepiej, udanych zbiorów!
UsuńDo tego to jeszcze kawał czasu...;o)
UsuńPomysłu z winoroślą gratuluję, chociaż pracy przy niej nie zazdroszczę. Uściski.
OdpowiedzUsuńDzięki...;o)
UsuńOj, będzie smakowity trunek! Już czuję ten smak swojskiego :) Czuję także bliskość, bo my też kupiliśmy wiosną br. 5 krzaków winorośli. Maleńką "plantację" mieć zapragnęliśmy i jest. Podobne mamy też podejście, czyli niewolnikami upraw być nie lubimy, ale... wszystko jest ogarnięte, jak trzeba...
OdpowiedzUsuńPozdrawiam, Pola
Z tym "ogarnianiem" to raczej mamy ciągłe tyły...;o)
Usuń