Zapachniało stokrotkami...

     Czytuję Ją od kilku lat...
     Przemierzyłam już z Nią kilkanaście szlaków...Liczyłam zęby Szczerbatego...I zaśmiewałam się w głos z życiowych dylematów Pytalskiego...
Kiedy więc oznajmiła, że właśnie wydała książkę...
No cóż...
Nawet nie wypadało mi tego faktu pominąć milczeniem...
     Wielbłądy przytaszczyły mi przesyłkę w trybie ekspresowym...Niecierpliwie rozrywałam kopertę...I uśmiechnęłam się...
No cóż...
Okładka inna być nie mogła...

     A potem się okazało, że zainfekowany organizm gordyjski wcale nie ma zamiaru współpracować z właścicielką...
Czytanie odpadało...
Już się nawet Stokrotka niecierpliwiła...
A ja jak analfabeta...Co otworzę, to literki mi chałupce wycinają, w obertasie się kręcą...Lipa...
W końcu się udało...
     I pewnie teraz Autorka by chciała, żebym w temacie jakieś słówko nabazgrała...
     No to tak...
Za mało !!
Stanowczo zbyt mało !!
To tak jakbyś dała nam stokrotek powąchać przez szybkę...
     Ja zasiadam, herbatkę sobie nawet zmontowałam, kocykiem się okryłam, i lipa...
Koniec...
     Czuję wielki niedosyt...
     Jeśli teraz będę miała określać szczyt skromności, to będę mówić, że jak książka Stokrotki !!
Otworzyłaś duszę...Przytuliłaś serdecznie i...
Dałaś kopa !!
     A fee !! Stokrotko miła...A fee !!
     Pożądam większej ilości stokrotek w Stokrotce !! Większej ilości stron w książce !! Szerszego otwarcia drzwi duszy !! I serdeczniejszego przytulenia !!
Bo ja przytulam Cię z całej siły...
Dziękuję...;o)