Rocznica "na poważnie"...

     Dlaczego właśnie On ??
     Tego racjonalnie chyba nikt nigdy nie jest w stanie uzasadnić...Tak to już chyba z miłością jest...
Ale były i racjonalne powody mojej decyzji...
     Pan N. przyrzekł mi, że nigdy więcej nie będę żyć w strachu "od wolnego do wolnego", że w naszym domu nigdy nie będzie rządzić wóda i że nigdy więcej nie obudzą mnie odgłosy awantury...
Że będę bezpieczna...
Jeszcze mocniej pokochałam Go za tą przysięgę...
     Kiedy patrzyłam w Jego pełną oburzenia twarz, kiedy mój Ojciec chlał w każdy wolny dzień, a Mamciaś właściwie nie trzeźwiała, nic nie wydawało się trudne...
     Ale ten dzień wcale nie miał być łatwy...
Zastawiony stół...Skrzynki alkoholu ustawione na zapleczu Restauracji...
Miny mieliśmy nietęgie...

     Moja Mamciaśka płakała...Teściowa płakała...Ojciec wył, bo płaczem trudno było to nazwać...Tylko Teść zachowywał stateczną obojętność podziwiając freski kościelne...
Gdyby nie powaga Świątyni, to reszta Gości pewnie obstawiała by zakłady jak długo przetrwamy...
     Ekstremalne doznania potęgował Ksiądz udzielający nam ślubu...
     Jakie to było symboliczne...
     Facet był tak "nagrzany", że z samego oddechu można było wyliczyć ilość promili...
     Podpisując dokumenty specjalnie sprawdziłam, czy nam omyłkowo nie kazał podpisać jakiegoś aktu zgonu...A nóż Mu się ślub z pogrzebem pomylił ??
Bo Organiście się pomylił...
Pewnie razem konsumowali...
     A potem była podróż obowiązkowym w owych czasach Mercedesem...Rosół...Noga z kurczaka...Sernik na zimno...Bigos...Fasolka po bretońsku...Galareta z nóżek... I oczywiście "napoje"...
I życzenia wypowiadane z ironicznymi uśmieszkami...
     Od północy Pan N. przejął stery w orkiestrze, którą ewidentnie męczyło wypełnianie obowiązków muzycznych...

A ja...

Nie, nie !!
Ja wcale nie śpiewam !!
Mnie tak dobrze wyszło symulowanie...;o)
     A potem Goście rozjechali się do domów, a Państwo Młodzi pozostali sprzątać salę...
Od czegoś to małżeńskie życie trzeba było rozpocząć...
Posprzątaliśmy, popakowaliśmy...I udaliśmy się na spoczynek...
     Noc poślubna...
W piątkę na wersalce w poprzek...Nie licząc psa...
     A potem mijał dzień za dniem...Tygodnie...Miesiące...Lata...
     Czasem było pięknie...Czasem cudownie...A czasem trudno...I bardzo trudno...
Taka małżeńska amplituda...
I nagle się okazało, że...
     Trzydzieści lat temu Dzieciuchy wzięły ślub...