List do Z.

Witaj Moja Droga...

     Podejrzewam, że mój list ogromnie Cię zaskoczy, ale wierz mi, że dłużej już nie jestem w stanie wytrzymać tego stanu. 
Oczywiście doskonale rozumiem, że są to poniekąd Twoje obowiązki zawodowe, ale musisz przyznać, że nadgorliwość nie jest wskazana w żadnym działaniu, a w niektórych przypadkach, jak mawia Pan N., jest gorsza od faszyzmu...
     Od kilku miesięcy z uwagą przyglądałam się Twoim poczynaniom i przyznam, że jesteś wyjątkowo skrupulatna i dokładna w swoich działaniach. Twój profesjonalizm pozostaje jedynie podziwiać...
Ale...
No właśnie...
     Dzisiaj postanowiłam apelować do Twojej przyzwoitości i uczuć wyższych, jakie zapewne posiadasz...
Odpuść...
Proszę nad wszystko...Odpuść...
     Twój upór w działaniu powoduje jedynie, że Wszyscy z coraz większą niechęcią Cię wspominają, a niektórzy na owo wspomnienie nawet przepluwają przez lewe ramię, traktując Cię Kochana jak dopust...
To przykre...
     Czy nie lepiej abyś pozostała w życzliwej pamięci ??
     Czy nie lepiej, żeby odejść we właściwym czasie i być oczekiwanym z utęsknieniem, a nie wspominanym z niechęcią ??
Rozważ to...
Bardzo Cię proszę...
     Nikt nie odmawia Ci uroku, nikt też nie będzie Ci miał za złe wykonywania obowiązków, ale odpuść...
     Mam nadzieję, że nie uraziłam Cię tymi słowami i nie spowodują one u Ciebie niechęci...
    
     Pozostając w ogromnej do Ciebie Zimo życzliwości...

                                                                                                                   Gordyjka