Przymiarka...

Jakim cudem, moi mili, na ten czyn ja się porwałam ??

Sama nie wiem, jedno pewne...chyba całkiem zwariowałam.

Stoję teraz niczym nimfa , taka bardziej rozebrana,

Gęsia skórka mnie ozdabia, twarz mi całkiem zzieleniała.

Czy to objaw jest zboczenia, że golizną swoją świecę,

I miast ogrzać wątłe ciałko wywalam wdzięki kobiece ??

W żadnym razie !! Wykluczone !! To nie jakieś tam wymysły,

Czas się bowiem zmotywować, na przymiarkę czasy przyszły.

Stoję więc goluśka prawie, drżąc w podmuchu swego tchnienia

I pragnienie jedno żywię, członków moich owleczenia…

Krawcowa się dwoi, troi przykładając jakieś szmatki,

Coś wylicza, kalkuluje i mnie pyta o dodatki…

Co mam dodać ?? Miejże litość !! Specjalistko od mierzenia !!

Ja chcę dodać, no a jakże !! Jakąś szmatkę do odzienia !!

A ta z chmurnym swym obliczem komentuje me powaby

I oświadcza, że przy biuście nic już dodać nie da rady !!

Że ramionka me zbyt skromne, by je kryć w falbanek łonie,

Że tam gdzie są zwykle biodra u mnie nicość jakaś zionie,

Że mi pasa nie zaznaczy bo go znaleźć nie da rady,

I że plisek w takim razie trzeba zmienić w mig układy.

Że kolana mam odsłonić bo mi się nawet udały

a mnie myśl jedyna nęka: kiedy skończy dyrdymały…

Ręka w górę, pierś wypinać, na paluszkach zgrabnie stawać,

Obrót w prawo, obrót w lewo…wcale to nie łatwa sprawa…

Kiedy w końcu usłyszałam optymizmem tchnące słowa,

"Jeszcze moment…pierwsza miara za minutkę jest gotowa"…

Tak mnie to nadzieją tchnęło, że z radości podskoczyłam…

A w odwecie mi Krawcowa…szpilką w poopę przyłożyła.