Dziobaniny ciąg dalszy...

     Nigdy się nad tym nie zastanawialiśmy, przyszło jakoś "samo z siebie", zaraz po tym jak urodził się Pierworodny...Wszystko podporządkowaliśmy Dzieciakom...
     I bynajmniej nie mam na myśli bezstresowego wychowania...
Chodzi o rzeczy proste, które bywają uciążliwe...
Zagrożenia, które wcale nie muszą istnieć jeśli się tylko odrobinę ruszy wyobraźnię...
     I chociaż zawsze z wyprzedzeniem staraliśmy się problemy rozwiązywać, one i tak umiały się "wcisnąć"...
Znacie to ??
Echhh...
     Kiedy więc, Księciunio przyszedł na Świat nasz instynkt samozachowawczy (żeby nie napisać "dziadowski"), zadziałał...
     Ale to przegapiliśmy...
     Na jedną z "wizytacji" przystroiłam stolik obrusem...
Durna baba...
     Lubisz obrusy ?? To sobie je rozkładaj jak się "koronowana głowa" z wizytą nie wybiera !!
Dwie minuty i obrus zastąpiła skąpa serweteczka...
     I wtedy właśnie mnie olśniło, że ja takowych nakryć stołowych w majątku domowym nie posiadam, bo stare się zużyły, a nowych nie nabywałam bo...Lubię obrusy...
No cóż...
Czas zadziałać w temacie...
Czyli Dziobak w akcji...

     A że "eksperyment" to moje drugie imię, więc postanowiłam tym razem nie korzystać z żelazka, a wykrochmalone dzieło suszyć i formować metodą bardziej naturalną (i dla nici zdrowszą)...

Tak się moje "gronka" prezentowały indywidualnie...

A tak zaowocowały na stoliku...
     Bo kto powiedział, że serweta musi mieć kształt geometryczny ??
Może i ktoś powiedział...
Ale mnie przy tym nie było...;o)
     A dla dopełnienia objawów mojego szaleństwa pokażę Wam, gdzie zamieszkał "złoty aniołek"...

     Ta półeczka to mój przyszły zielnik...
Osobiście wycinana, osobiście osadzana, czyli osobista...
Z ogromnym wkładem personalnym Pana N.
  

P.S. Zielnik mi się zazielenił ze znacznym wyprzedzeniem, więc zarys zarysowanego zarysuję dokładniej...;o)