O tym, że Babcia daje radę, kapuście dla zajączka i "hymnie" dla Filipa...

     Sobota budziła się mglista...
"Ocho !!" - pomyślałam...- będzie do luftu...
     Bo co to za przygoda, skoro będzie szaro i buro ??
     Ale zaraz potem, nasze Słoneczko się obudziło (to na niebie też), i zanim oczka się całkiem otworzyły, na buziulce zagościł najpiękniejszy z uśmiechów...
     Siku, śniadanko, ubieranie...I ruszamy na poszukiwanie Wielkiej Przygody !!
Księciunia nie trzeba namawiać...;o)
     Kierunek Wrzosowisko...
A tam...
Ło Matko i Córko !!
     Cały sad usłany liśćmi...Jakby się drzewa zmówiły robić bałagan...
No to ruszamy do porządków...
Dziadziuś, Babcia i Księciunio...
     Bo Księciunio musiał wypróbować nowe, żabkowe grabki !!
Liście śliw do kompostownika...Liście orzechów do ogniska...
     Do kompostownika liście jeździły taczkami...W drodze powrotnej taczkami jeździł Księciunio...
Bardzo tych taczek pilnował...
     - Dziadziuś !! A muszę grabić te listka ?? - dociekał Księciunio...
     - Nie musisz...- odpowiedział Dziadziuś...
     - A jakbym nie grabił, to co ??  - wypytywał Księciunio...
     - To nic...Listki by leżały i gniły...- wyjaśniał Dziadziuś...
No to Księciunio grabił...
     Potem była "trampolina" z listków w kompostowniku (świetnie się Chłopaki bawili), a potem był kurs taczkami...
     - Dziadziuś !! A Babcia co ?? - dopytywał Księciunio...
     - Babcia grabi listki i usypuje je na kopki...- wyjaśniał Dziadziuś...
     - Da radę ?? - dociekał Księciunio...
     - Jak chcesz to idź Babci pomóc...- zachęcał Dziadziuś...
No to Księciunio przyszedł do Babci....
     Spojrzał na stertę liści, zerknął tęsknie na taczki pozostawione u Dziadka...A że taczki właśnie ruszyły w kolejną trasę do kompostownika...
     - Babciu !! Dajesz radę ?? - zapytał...
     - Daję radę...Idź pomóc Dziadziowi...
I tyle Babcia Wnuka widziała, bo już biegł na "trampolinę"...
     Po kolejnym kursie, Babcia zarządziła odpoczynek...
     - Popatrz, jakie piękne łóżko zrobił Dziadziuś...- zachęcała Babcia do drzemki...- Może poleżysz chwilkę ?? Fajne, prawda ??
     - Nie fajne...- oświadcza Księciunio, ale gramoli się na łóżko...
     - Dlaczego nie fajne ?? Lepiej się spało na podłodze ?? - tym razem Babcia dociekała przyczyny "nie fajności"...
     - Tak... - odpowiada Wnuk...
Masz babo placek...
     Ale łóżko spisało się nieźle, bo Księciunio przedrzemał prawie dwie godziny i obudził się bardzo zdenerwowany, że taczki jeździły bez Niego...
     Potem był obiadek, potem ognisko z suchych liści orzechów, a potem Księciunio zbierał z Babcią kapustę z pola...
Entuzjazm z jakim Księciunio powitał kapuściane główki na polu był ogromny...
     - Popatrz jakie piękne kapustki wyrosły...- i Babci udzielił się ten entuzjazm...
     - Dlaczego ?? - dopytywał Wnuk między radosnymi okrzykami...
     - Żebyś miał świeże witaminki w zupce...- wyjaśniałam...
     - Dlaczego ??
     Szczegółowo omówiłam więc proces wzrostu kapusty na polu, wpływ witamin na organizm człowieka, a kiedy doszliśmy do jednej z kapust, której nie bardzo się udało wyrosnąć i stwierdziłam:
     - Tą zostawimy dla zajączków...
     Musiałam zahaczyć o zoologię, meteorologię i zimowe braki w zaopatrzeniu żywnościowym zajęcy...
     Po setnym "dlaczego ??", Księciunio postanowił czekać na te zajączki, które będą wcinać babciną kapustę...
     Dobrze, że "czekanie" u Trzylatka trwa dwie minuty, bo bym do dzisiaj tkwiła na kapuścianym zagonie...
     Na górze czekała niespodzianka...
     Ledwie dotarliśmy do "orzeszka" kiedy pojawił się Filip, a zaraz potem Misiek...
Kapusta razem z zajączkami odeszła w niebyt...
     Nakarmiliśmy pieski...
     A że Filip ma zwyczaj przychodzić po posiłku dziękować za dary, więc Księciunio miał możliwość zapoznania się bliżej z "nienaszym" psem...
     I jeśli zwątpiłabym w inteligencję Filipa, to niech mnie piorun trzaśnie !!
     Psisko siadło potulnie przy Księciuniu, do wyciągniętej rączki delikatnie łapkę podało (potem drugą), a że Księciunio zareagował spontaniczną radością na ten znak przyjaźni, więc Filip maznął Księciuniowi jęzorem po małych rączkach, a potem podsunął łebek do głaskania...
Przyjaźń została nawiązana...
     - Jaki fajny Filipek !! - krzyknął Księciunio...
     - Jaki fajny Księciunio !! - zaszczekał Filipek...
Obaj podskakiwali z radości...
Byliśmy pod totalnym wrażeniem...
     To, że Księciunio uwielbia "piesy" wiemy, bo zawsze zabiera plecaczek pełen piesków do Zaścianka, ale że Filip zareaguje w ten sposób na Księciunia, to był szok...Takiej delikatności żeśmy się po nim nie spodziewali...Jakby z gruntu założył, że takim małym człowiekiem trzeba się opiekować...
     No to przesunęliśmy wyjazd o kilka minut, żeby się nowi Przyjaciele sobą nacieszyli...
A potem ruszyliśmy do Zaścianka...
     Przez półtorej godziny Babcia nie usłyszała ani jednego "dlaczego ??"...
     Za to wysłuchałam "hymnu pochwalnego" o Filipku...
Echhh...