Cukierek, albo psikus...

     Leżymy sobie z Panem N. na przydziałowych kanapkach, trawimy niespiesznie skonsumowany posiłek, kiedy nasz domofon rozbrzmiewa donośnie...
     - Ki czort ?? - gościnnie pyta mnie Pan N. - Masz umówioną jakąś wizytację ??
     - No coś Ty !! - odpowiadam z miną niewiniątka...
     Od kilku dni jesteśmy w opozycji do dzwoniącego domofonu...
Dlaczego ??
Bo przez ostatni rok wszyscy się nauczyli, że tylko ja podnoszę słuchawkę...
No to wydzwaniają w trybie ciągłym...
Listonosze...Kurierzy...Roznosiciele ulotek...Służby techniczne Spółdzielni...
Na dwadzieścia odebranych sygnałów jeden jest rzeczywiście do nas...
No to leżę w tej "opozycji"...
     Po kilku minutach rozbrzmiewa dzwonek u drzwi...
A jednak ??
Pan N. otulony szczelnie kocykami...Ja taka bardziej "rozchełstana"...
Padło na mnie...
Poczłapałam otworzyć...
Spoglądam przez wizjer i...
Ło Matko i Córko !!
     Za drzwiami stoi Młodzieniec lat kilkunastu, z malowniczym makijażem, spowity w pelerynę z kapturem...
Wypisz, wymaluj Druid...
Chociaż nigdy wcześniej Druida nie widziałam...
Ale, że umysł mam lotny, to od razu mi się czerwona żaróweczka zajarzyła...
     Halloween !!
     "Czekaj" - myślę sobie...- "Druidzie łakomczuchu...Już ja Ci psikusa zrobię należytego"...
Co jak co, ale cukierkami to ja się dzielić nie lubię...
     Cichutko zamek przekręcam, drzwi uchylam delikatnie, górne kończyny unoszę w pozie malowniczej i jak nie wrzasnę:
     ŁŁŁUUUUUUUUUUU !!!
Normalnie sama siebie się przestraszyłam...
     I w tym właśnie momencie gaśnie światło na klatce schodowej...
Moje "łłłuuuuuu" tonie w mrokach...
     Resztka świadomości podpowiada mi jednak, że z tym Druidem to coś jednak jest "nie tak"...Że "oka mgnienie" wysłało mi jakiś dziwny obraz do "makówki"...
     "Jezuuuu..." - słyszę cichy szept spod kaptura i Druid zapala światło...
     Na progu stoją dwa Pisklaczki, może pięcioletnie...
     Każdy Pisklaczek pięknie przebrany, pięknie umalowany, a w łapeczkach trzymają torebeczki "dynie"...
     - Scale sie nie bałam...- szepcze łzawo jeden Pisklaczek...
     - Nic a nic...- dodaje drugi...
A obydwa mają łezki wiszące na rzęsach i bardzo niewyraźne minki...
     - Cukielek albo... - deklamuje sepleniąc ten Pisklaczek co to się wcale nie bał...Ale głosik Mu zamiera w gardełku...
Orzesz...(ko)
Durna stara babo...
Psikusów Ci się zachciało ??
     Niczym torpeda wpadam do pokoju, wygarniam z pojemnika słusznych rozmiarów porcję słodyczy i biegiem wracam na próg, żeby te łezki spaść mi na sumienie nie zdążyły...
     - Mogę tu ?? - pytam głosem anioła, wskazując jedną z dyń...
     - Obojętne...- głuchym tonem odpowiada mi Druid...- Może być tu...- dodaje...Ale przygląda mi się podejrzanie, jakbym się za chwilę miała zamienić w jakiegoś Nosferatu...
     - Wesołego Halloween... - rzucone w podziękowaniu, brzmi jakoś niewyraźnie...
     - Miłego...- odpowiadam, a Druid rzuca mi spod kaptura bardzo wymowne spojrzenie...
     Chyba podpadłam Druidom...