Trudne pożegnanie...

     Tropikalne upały i wakacyjne urlopowanie, to może nie najlepsza pora na takie wpisy, ale śmierć wakacji nie uznaje, a tym bardziej nie zważa na pogodę...
     Dzisiaj w południe, Dagusia i Jej Siostra żegnają Mamę po raz ostatni...Tak, to właśnie Dagusia zetknęła się z tak bezdusznym traktowaniem...
     I kiedy już byłam pewna,  że nic gorszego spotkać Je nie może, Dagusia zaczęła swoją opowieść...
     Każdy wie, że po traumatycznym zetknięciu ze śmiercią, na Rodzinie spoczywa obowiązek dopełnienia formalności i godnego pochówku...Dagusia i Jej Siostra, udały się więc do owego szpitala po kartę zgonu...Oczywiście dokument nie był przygotowany, czego można się było spodziewać, więc odczekały trzy kwadranse i z wielką ulgą ruszyły do drzwi wyjściowych...
     - Chwileczkę !! - usłyszały wołanie...
     Nim przekroczyły wymarzony próg tego medycznego przybytku, okazało się, że w karcie zgonu wystąpił błąd daty...
No cóż...Każdy się może pomylić...
Po kolejnych trzech kwadransach mogły odetchnąć z ulgą...
     Ruszyły do Urzędu Miasta, celem wystawienia aktu zgonu...
     Aktu bardzo ważnego...Niepodważalnego...Nieomylnego...
     Siadły więc pokornie i czekały cierpliwie, nim Panie Urzędniczki ów akt wystawią...
Kiedy procedury były już ukończone, i czas było dokonać ustawowych opłat, Dagusia ruszyła do kasy...
W tym właśnie momencie zadzwonił telefon...
     - Dzwonię ze szpitala... - oświadczył "głos"...- W karcie zgonu jest pomyłka daty...Musi Pani wrócić...
Każdy się może pomylić ??
     Sytuacja była już bardziej skomplikowana...Niestety...Akt zgonu został wystawiony, zatwierdzony i opłacony...
Panie Urzędniczki bezradnie rozłożyły ręce...
     W takiej sytuacji pozostaje tylko sądowe "przywrócenie do życia" i wystawienie ponownego aktu zgonu...
     Co czuła Dagusia i Jej Siostra nawet nie chcę się domyślać...
     Po miesiącu walki z lekarzami i pielęgniarkami, po miesiącu traumatycznych przeżyć związanych ze śmiercią Matki, miały rozpocząć batalię sądową o potwierdzenie Jej śmierci...
A Mama ??
Teraz ma oczekiwać przez kolejne miesiące na pochówek ??
     Po kolejnych kwadransach walki, telefonów, narad i konsultacji, Urzędniczki znalazły rozwiązanie...
     Trzeba jechać do tego szpitala, zdobyć poprawną (!!) kartę zgonu i oświadczenie, że popełnili pomyłkę...
     Kolejne kwadranse rozpaczy...
Czy Je chociaż przeproszono ??
Nie wiem...
Nie pytałam...
     Żadne słowo nie byłoby w stanie zmienić Ich sytuacji, a niekompetencja administracyjna porażała...
     Czyżby w tym szpitalu Ludzie umierali tak tłumnie, że wystawianie kart zgonu staje się problematyczne ??
     A może to Duch Dagusinej Mamy tak bardzo trzymał się życia ??
Może i byłoby to śmieszne, gdyby nie było takie straszne...
     Dzisiaj w południe Dagusia i Jej Siostra pożegnają swoją Mamę ostatni raz...
     Wysyłam Im moje Dobre Duchy do wsparcia...Niech dodadzą Im sił...Niech obetrą łzy...Niech będą przy Nich...