Empatia - Zjawisko nieznane...

Do Pana Doktora ...

     Tak się składa, że nie mieliśmy okazji się poznać, chociaż muszę przyznać, że ja o Panu wiem już sporo...Dowiedziałam się przez ostatni miesiąc...
     Na "pańskim" oddziale zmarła wczoraj pewna starsza Pani...
     Tej Pani też na oczy nie widziałam...
     Mimo to, ośmieliłam się zwrócić do Pana bezpośrednio...
Kobieta umierała...
Mogła umrzeć z godnością...Zaopiekowana i bezpieczna...Mogła...
     Karetkę pogotowia Córka wezwała na czas, udzielono Kobiecie doraźnej pomocy, a potem przetransportowano na oddział szpitalny, na którym miała otrzymać dalszą pomoc...
     Czy miała wyzdrowieć ??
Nie...Nikt od Pana nie oczekiwał cudu...
     Miała być pod medyczną opieką, która na tą chwilę, poza ulgą, nie mogła Jej więcej dać...
     Przez pierwsze dni przywiązywaliście Ją do łóżka, bo odzyskując świadomość nie rozumiała dlaczego ma oddychać przez jakieś urządzenie...Więzy kaleczyły Jej nadgarstki, powodowały ucisk na tętnice i opuchlizny...Kiedy Córki zwracały uwagę na ten dodatkowy ból, ignorowaliście Je z nonszalancją...
     Kończyły medycynę ??
     Nie...
     Więc z jakiego powodu się wtrącają do procedur medycznych ??
Przywiązana Kobieta sprawiała znacznie mniej problemów...
     Na sugestie Córek, że Matka objęta jest również innymi procesami leczniczymi, rozszerzyliście opiekę...
Zaczęliście podawać psychotropy...
     Teraz to już było całkiem po problemie...
Albo leżała jak kłoda spętana bandażami, albo jak zombi z martwym wzrokiem...
Pacjent idealny, można by powiedzieć...
     Chociaż i to Panu przeszkadzało...
Nie rokowała...
     Zajmowała łóżko, które, jak Pan to pięknie ujął: " mogło być komuś potrzebne"...
     ??
     Ja chyba rzeczywiście jestem niedzisiejsza...
Komu miało być potrzebne ??
W tym momencie potrzebne było Jej !!
Jeśli się nie mylę, minęły czasy, w których wynosiło się starszych Ludzi na mróz, żeby "doszli"...
Cywilizacja obejmuje również starszych, schorowanych Ludzi...
     Wykrzyczał Pan to, a także informację, że jak tylko Pan znajdzie miejsce gdziekolwiek w "umieralniach", to tam Ją Pan odtransportuje, w momencie kiedy była przytomna...Tuż nad Jej głową...Do Jej Córek, które i bez tego przechodziły traumatyczne przeżycia...
     Gratuluję !!
     Nie umiał Pan przynieść ulgi umierającej Kobiecie...Nie umiał Pan nawet sprecyzować, czy pożyje dobę, czy rok...Ale umiał Pan dosadnie określić, że nic dla Pana nie znaczy...
Zrozumiała...
     Trzem samotnym w tej rozpaczy Kobietom, zgotował Pan piekło...
I teraz przejdę do meritum...
     Dobre Duchy czuwały nad umierającą, i położyły kres Jej cierpieniom...Wczoraj wieczorem odeszła...
     To również kres cierpień Jej Córek, które przestaną się miotać w swojej rozpaczy...
     A Panu życzę serdecznie, z całego gordyjskiego serducha, żeby umierał Pan właśnie w taki sposób...Bezwolny...Zagubiony...Pozbawiony nadziei...Zaopiekowany dokładnie tak, jak tylko na "pańskim" oddziale umieją się zaopiekować Pacjentami...