Psia wpadka...

     Dzień był słoneczny i upalny...Właściwie ledwie zipałam, a Lucky ziajał w ruchu ciągłym i szukał jakiejś chłodnej miejscówki...Na popołudniowy spacer wyszłam bardziej rozebrana niż ubrana, psisko nie zmieniło "odzienia"...Szliśmy tą samą trasą, bo przecież musi poznać teren...
     Alejka osiedlowa...Asfalt, który tak bardzo mu się podoba (fascynuje go chyba, stukanie pazurów o twardą powierzchnię)...Żywopłot po obu stronach...
Z przeciwnej strony idzie kobieta...
     Ściągnęłam smycz, bo w Luckim drzemie ogromny potencjał "obrońcy"...
     Kobieta mija nas spokojnym krokiem...
     Luzuję smycz...
     Lucky nagle "zawija" do tyłu, jednym skokiem wyrównuje dystans i "chap"...
Przez ułamek sekundy nie jestem pewna...
Złapał, czy nie złapał...
Kobieta też chyba nie ogarnia do końca...
Nagle wrzeszczy...
     - Ugryzł mnie !! Ugryzł !!
     - Niech Pani pokaże ... - uspokajam emocje, bo psisko już skulone przywarło do ziemi...
     - Ugryzł mnie !! Wołam Policję !! - wrzeszczy kobieta...
No cóż...
     - Niech pani pokaże tę nogę...- chcę potwierdzenia faktu, bo przecież, skoro ugryzł, wypierać się nie będę...Moja wina...
     - Wołam Policję !! Dzwonię na Policję !! - powtarza mantrę kobieta, ale nie kwapi się do podniesienia nogawki spodni...
     - To niech pani woła...- kwituję...
     Kobieta odwraca się i odchodzi, wykrzykując ciągle "wołam Policję"...
     We mnie buzują emocje...Lucky jest przerażony...
     Ale skoro odeszła, to my też odchodzimy w stronę lasu, na popołudniowy spacer...
     Wracamy tą samą drogą...
     Nagle dogania nas facet...Za nim biegnie owa kobieta...
     Facet jest trzy razy taki jak ja, karczycho wypracowane na siłowni, muskulatura podkreślona obcisłym podkoszulkiem...I drze się...
Drze się, tupie, wymachuje nogami jakby demonstrował wykopy karate, wymachuje rękami jakby ćwiczył boks...
I się drze...
Nie krzyczy...Nie wrzeszczy...Drze się !!
Kobieta mu wtóruje...
     Stoję i usiłuję opanować emocje, swoje i ich...I zabezpieczyć przerażonego psa, który jest niewyobrażalnie spanikowany...
W końcu facetowi piana opada...
     - Pani pies ugryzł moją żonę !! To niedopuszczalne !! - krzyczy mi w twarz...
     - Zgadzam się z panem...- odpowiadam w miarę spokojnie...- Czy mogę zobaczyć to ugryzienie ??
     Facet wygląda na zbitego z tropu...
     Kobieta w końcu unosi nogawkę...
     Jak byk cztery kły Luckiego ma tuż pod kolanem...
Jednak dosięgnął...
     - Czy on jest w ogóle szczepiony ?! - wykrzykuje facet, a ja sięgam do plecaka i wyciągam książeczkę szczepień...Przy okazji wypadają mi jakieś drobiazgi...
     - Jest szczepiony, jest zdrowy, jest ukrzywdzony przez ludzi i w tej chwili najbardziej nieszczęśliwy z naszej czwórki...Jak pan widzi...
Facet sprawdza książeczkę...
     - Dlaczego ugryzł ?? - pyta już normalniejszym tonem...
     - Nie wiem...Jest z nami dopiero trzy tygodnie...To adopciak...Sporo złego doznał od ludzi i dopiero uczy się normalnie żyć...Może to z upału...Może zapach żony coś mu przypomniał...Nie mam pojęcia...
     Kobieta dalej wrzeszczy o Policji...
     Facet zaczyna zbierać z asfaltu te drobiazgi, które wypadły mi z plecaka...
     - Żona będzie musiała wziąć surowicę, to kosztuje, opatrunki też kosztują...- facet przechodzi do konkretów...- Chyba nie musimy wzywać Policji ?? - upewnia się...
     - Policja wcale nie była potrzebna...Prosiłam pana żonę, żeby pokazała mi ugryzienie, ale odwróciła się i odeszła, więc i my poszliśmy swoją drogą...- streszczam sytuację...
     - Zadośćuczynienie musi być...- stwierdza facet...
     - To ile pani chce tego zadośćuczynienia ??- pytanie kieruję do kobiety...Facet odsuwa się o kilka metrów...
     - Ile pani ma !! - rzuca kobieta...
Moja mina robi chyba wrażenie, bo z nagła precyzuje...
     - Sto złotych !!
Wyciągam banknot i podaję kobiecie...
     - Wystarczyło pokazać mi to kolano i nie musiała by pani angażować męża, a noga byłaby już opatrzona...- stwierdzam, chociaż wiem, że opatrunek nie jest konieczny...
     Przez twarz faceta przemknął delikatny uśmiech...
     Rzucamy kilka zdawkowych zdań i rozchodzimy się w swoje strony...
Kiedy mijaliśmy z Luckim jeden z bloków, z balkonu dobiegło nas wołanie...
     - Ta kobieta biega po alejkach razem z takim wielkim facetem !! Wrzeszczą okropnie !! Facet wygląda na agresywnego !! I to bardzo !!
     - Dopadli nas pod lasem...- odpowiadam...
     - Trzeba było wołać !! - rzuca jeden z kolegów Pierworodnego, gabarytami zbliżony do owego faceta...
     - Dałam radę...- uśmiecham się i człapiemy z Luckim do domu...
Psisko bardzo potrzebuje azylu i swojej kanapy...
Trzęsie się cały...Z trudem stawia łapy...Uszy leżą...Ogon podkulony...
Obraz przerażenia...
A mnie się kotłuje jedna myśl...
     Ułamek sekundy i trzy tygodnie pracy poszły w kosmos...
     Zaczynamy od nowa...

P.S. Jeśli chcecie urealnić mój wpis, po każdym słowie tej pary dołóżcie wulgaryzm, taki z gatunku "soczystych"...To dopełni tekst...