Paryż bez znieczulenia...

     W drodze do Hotelu utrwalałam sobie myśl, że ten Paryż taki zaśmiecony, bo przyjechaliśmy dwie godziny przed czasem i z porządkami nie zdążyli...
     A że urządzam Wam podróż w czasie, więc zerknęłam do ukrytych skarbów i...
     I odkryłam, że skleroza to nie choroba, ale "nachodzić" się trzeba...;o)
To był 2003 rok !! Więc "mijanki" ze Stokrotką nie było...
Jeszcze kilka lat i pewnie całkiem mi ten Paryż ze łba wyleci...
No to zapisujmy...
     Hotel był na obrzeżach, w takiej Dzielnicy, w której wieczorami się nie spacerowało...Chyba, że w znacznej przewadze liczebnej...
     Pierwsze "fusy" powstały, kiedy się okazało, że Organizator coś spaprał w rezerwacjach i dla 1/3 nie ma miejsc...
Ale była zadyma !!
     Po ogromnej ilości wulgaryzmów jakie usłyszałam w dwóch językach jednocześnie zostaliśmy "zakotwiczeni"...W dwóch Hotelach...
No cóż...
     Przecież nikt nie przyjeżdża do Paryża spać !!
Czyli prysznic, świeże ciuchy i ruszamy...
Żeby zaznać tubylczego żywota ruszyliśmy kolejką RER i metrem...
     Kolejka, jak kolejka...Tłok taki, że dziękowałam Bozi za słuszny wzrost Pana N., ale profilaktycznie, mocniej chwyciłam Jego rękę...
To co zobaczyłam za oknami, wprawiło mnie w osłupienie...
Ruina przy ruinie...Wysypisko przy wysypisku...Nasza mało artystyczna trasa przez GOP zyskała nagle na urodzie...Brazylijskie slumsy, też...To była masakra...
     Moja spragniona piękna dusza, aż łkała...
Nawet niewyobrażalny ścisk przestał robić na mnie wrażenie...
     A potem przesiedliśmy się do metra...
     Wejście jak u nas "podziemne"...Zdezelowane schody, pourywane poręcze...Jeden poziom...Drugi poziom...Ruchome schody...
I obraz jak z Matrixa...
     Pamiętacie tą scenę, jak Neo szuka telefonicznej budki ??
Zjeżdżamy powoli...
Wyłania się peron...Wkoło panuje mrok...Jedna, świecąca lampa kołysze się równomiernie...
Pod ścianą, na kartonach, leży jakiś Bezdomny...
Na betonowej ławce siedzi trzech rosłych "Afrofrancuzów"...
     - Trzymajmy się w grupie...- instruuje nas Przewodnik...
A by Cię dunder świsnął...
W grupie ??
Zamierzam zwiewać z prędkością światła, a nie trzymać się grupy...
Moja "grupa" ogranicza się do Pana N. ...
     Ale instynktownie stajemy wszyscy w jedynym, oświetlonym miejscu peronu...
Podjeżdża kolejka...
Ło Matko i Córko...
Chyba jest znacznie starsza niż ja...
     Kilka minut jazdy powoduje, że nasze ciuchy nadają się do przebrania...
Ja chcę na powietrze !!
     Udało się...
Ruszamy pod Notre Dame...
Jaka jest ?? Każdy wie...
Rzeźby, stiuki, witraże...
Kłębiący się Tłum...
Cztery ToiToje...
     Kolejka taka, że bardziej "chcącym" Paryż z głowy ulatuje...
Budynek Sądu Najwyższego...
Tu mi się podobało...
     Cień...Lekka bryza znad Rzeki...Tłum został pod ToiTojami...
Malownicze mostki...
Dzielnica Łacińska...
     Odkrywam ogromną zaletę naszego Przewodnika - Pana Wojtka...
     Ma ponad dwa metry wzrostu i zawsze jest w zasięgu wzroku !!
Ten walor będą doceniać przez kilka dni bardzo...
     Z Panem N. rozplatamy dłonie tylko wtedy jak chcemy zrobić fotkę...
Komórek z aparatami jeszcze nie było...
     Idziemy na posiłek...
Wychodzę tak samo głodna jak weszłam...
     Francuzi gotują dokładnie tak jak sprzątają...
Ruszamy na wzgórza Montmartre...
     Jestem zmęczona, głodna i niewyspana...
Jakaś Dobra Dusza robi nam zdjęcie...

Nieliczne, jakie mamy we dwoje...
     Po północy wracamy do Hotelu, szybki prysznic, przepakowanie i sen...
     Kiedy budzik dzwoni, jestem przekonana, że komórka całkiem się zepsuła...Od przekroczenia granicy mam spokój z połączeniami, bo coś omyłkowo wyłączyli u operatora jak uruchamiałam roaming...Po miesiącu przeprosili...Niedopatrzenia...Bla bla bla...
     Może budzik też zepsuli ??
Nie zepsuli...
Była 6:00...
Śniadanie i w drogę...

cdn...chyba...;o)