Dziwna technika zbierania wiśni...

     Prace ziemne, których Autorem jest Pan N. zaowocowały sporych rozmiarów stertą ziemi...
     - Ależ kopiec zbudowałem...- obwieścił Ślubny...- Prawie jak ten Kościuszki...
Fakt...Spory...
     Tyle, że my cierpimy ciągle na brak ziemi, więc ta wejdzie we Wrzosowisko, jak w masło...
     - Kościuszko już kopiec ma...- protestowałam...- Ja bym ten kopiec Antoniemu poświęciła, bo bez Jego wsparcia to byśmy już dawno, marnie zginęli...
Pan N. zaakceptował wybór Świętego...

Kopiec Świętego Antoniego

     A że zbliżał się koniec urlopowania, więc Pan N. przystąpił do porządków, a ja poszłam zbierać płody, żeby po powrocie do Zaścianka zapakować dary Matki Natury w słoiki...
Na popołudnie zaplanowane było zbieranie wiśni...
     Pan N. po zeszłorocznym wypadku wzmocnił drabinę...Zmieniliśmy technikę wspinaczkową...Ale na kruchy pień drzewka i jego wypaczoną budowę wpływ mieliśmy niewielki...
     Pan N. jednocześnie trzymał drzewko (przy pomocy przewieszonej taśmy) i równoważył mój ciężar na drabinie...
Mimo tego drabina chybotała niebezpiecznie, a mnie z napięcia aż stopy drętwiały...
     - Odpocznij !! - zdecydował Pan N., kiedy w wiaderku ledwie przykryłam dno...
     - Żeby chociaż łubiankę zebrać...- rozważałam żałośnie...- Tych z czuba i tak nie zbierzemy...
     Na czubie było 3/4 naszych wiśniowych zasobów, ale drzewko wygięte było pod kątem 60 stopni i nie było szans zebrać ani jednego owocka...
Chyba, że się było szpakiem...
     - Skoro i tak mamy ją ściąć, to może teraz ?? Owoce odzyskamy...- analizował Pan N.- Przemyśl...
Echhh...
     Szkoda mi było tej naszej wisienki...
Ale takie były fakty...
To była raczej stołówka dla szpaków niż źródło owoców dla nas...
     - Nie wyrobimy do zmroku...- rozważałam na głos...
     - Ciąć ?? - czekał na decyzję Ślubny...
     - Tnij !!

     Powykrzywiana korona legła na ścieżce, a ja ruszyłam zabezpieczyć okaleczony pniak...
     - Teraz nie będzie już tobą tak szarpało wisienko...Przypilnujemy odrostów...Uformujemy...- obiecywałam okaleczonemu pniakowi...
     A potem zaczęliśmy obrywać wiśnie na czas...
Ścigaliście się kiedyś z mrokiem ??
Nie było szans na wygraną...
     Sytuację uratował nasz solarek...
Pan N. wyniósł lampkę przed Orzeszka i wyszukiwaliśmy owoców w świetle żarówki...
Zebraliśmy ponad 6 kg ...
     I kompociki będą...I wiśnióweczka...I sok...I konfitury...
     Długo będziemy wspominać naszą pokrzywioną wisienkę...

A ona ma szansę na drugie życie...
Właściwie już je zaczęła...

     Gałęzie po wyschnięciu będą dodawać nam zapachu do ogniska, a może i do wędzarni, którą mamy w planach...
No i cóż...
     Przyszła pora i czas pakować manatki...
Echhh...