Szwajcaria, Kraina baśni trzynastu dni...

     Wróciłam...
     Teraz siedzę przed monitorem i patrzę na "pustą kartkę"...Nie mam pojęcia jak to wszystko opisać...
Po "wróciłam" nastąpiła pustka...
     W głowie roją się miliony obrazów...Serduchem wstrząsają miliony odczuć...
     Właściwie powinnam napisać: wróciłam bo nie miałam innego wyjścia...
     Szwajcaria zrobiła na mnie kolosalne wrażenie...
     Ta kolosalność spotęgowana jest pewnie faktem, że pojechałam tam z polskiego chaosu...
     Teraz już rozumiem dlaczego Szwajcarzy nie umieją opowiadać o urokach swojego Kraju...
Tam nawet flaga jest wielkim plusem...
     Zanim zacznę Wam opowiadać o moich turystycznych "wyczynach", zanim uporządkuję tysiące zdjęć i setki filmów, muszę Was przerzucić do Krainy baśni...Nie takiej z tysiąca i jednej nocy...To będzie "Kraina baśni trzynastu dni"...

     Za górami, za lasami, za dolinami...Jest sobie niewielki Kraj, który wita przybyszy ośnieżonymi szczytami potężnych gór, zielonymi zboczami winnic i porządkiem...
Porządkiem tak wielkim,  że nawet te ośnieżone szczyty robią mniejsze wrażenie...
I chociaż cały Świat zna powiedzenie o "szwajcarskim zegarku" trzeba tam pojechać, żeby poczuć tą perfekcję codziennego bytowania...
     Wyobrażacie sobie idealnie utrzymaną drogę asfaltową na wysokości dwóch tysięcy metrów ?? Drogę, która służy kilku Mieszkańcom i garstce zabłąkanych Turystów ?? 
     Wyobrażacie sobie ukwiecone rabatki na każdym skrzyżowaniu, przy wjeździe do najmniejszej nawet Miejscowości ?? 
     Wyobrażacie sobie, że w tym, tak rozwiniętym technologicznie Kraju, najczęściej widuje się Ludzi z miotłami ?? 
To dołóżcie do tego fakt, iż w Szwajcarii nie ma czegoś takiego jak "kosze na śmieci"...Nawet przy najbardziej uczęszczanych ulicach wielkich Miast nie ma koszy...
A mimo to jest idealny porządek...
Porządek na chodnikach, na ulicach, na parkowych alejkach i na szlakach turystycznych...I wszędzie Ludzie z trzcinowymi miotełkami...Chodzą z tymi miotełkami jak królowie trzymający berła...
Po kilku dniach zaczęłam podejrzewać, że mają wszędzie zainstalowane czujniki i jak tylko ktoś rzuci papierek pojawia się Człowiek z miotełką...
Nawet przez chwilę chciałam sobie taką kupić, bo miotełki można nabyć wszędzie...W wielkich marketach, w małych sklepikach, w kioskach...Wszędzie...
     A Ludzie ??
     Wyobraźcie sobie, że przez cały pobyt nie widziałam ani jednego spieszącego się Szwajcara...Ani jednego !! Tak jakby ktoś włączył Im spowalniacze...
Chętnie przystają, żeby porozmawiać ze Znajomymi na ulicy...Lubią poczytać gazetkę w knajpce, przy kawie...A na widok uśmiechniętego Przechodnia wołają radośnie "hallo"...Jakby uśmiech był przypisany do tego powitania...
Po trzech dniach pobytu rozwiązaliśmy tajemnicę posiadania tak wielu Znajomych w Szwajcarii...Nasze przyklejone do twarzy "banany" wyzwalały w Mieszkańcach ciągłą potrzebę powitań...
     Było dokładnie tak jak czytaliśmy w necie...W tym Kraju nie ma pojęcia "Turysta"...Jest Rezydent, taki który przebywa w Szwajcarii dłużej, i jest Gość...A Gościa należy przyjąć godnie, trzeba być pomocnym, trzeba być życzliwym...Nawet jeśli nie ma się pojęcia co ów Gość artykułuje...Bo z językami obcymi bywa w Szwajcarii różnie...Angielski, owszem, bywa pomocny, ale nie uniwersalny...
     I cóż jeszcze ??
Hmmm...
     Wróciłam...