Szczyt grafomanii...

Kiedy będę bladym trupem,
czyli w ziemi złożę pupę...
Świat mi będzie zwisał cały,
choćby się i cuda działy.
Czy to w skrzynce, czy w słoiku...
Będzie koniec i po krzyku.

"Czy żałujesz" - Piotruś spyta - 
"Boś żywotna dość kobita"...

I zadumam się przez chwilę,
czy me życie było miłe...
I do wspomnień zrobię oko...
Spojrzę z góry, choć wysoko...
Święty Piotr przygładzi brodę...

"Już zawrócić Cię nie mogę !!"

Rzeknę głosem anielicy,
na co może u mnie liczyć...

"Nie chcę śpiewać w waszym chórze !!
I nie będę dumać w chmurze !!
Grać na harfie nie potrafię !!
Na co się więc w niebie łapię ??"

Piotr zadumał się strapiony,
zerknął bystro w Świata strony...

-" Mam ja z tobą "krzyżyk pański"...
zostań więc Skrybą Niebiańskim !!
Spisuj to co nie spisane,
na niebiańskim naszym łanie !!"

Terytorium zlustrowałam,
za pisanie się zabrałam...

W mig się lament podniósł spory
i rozpierzchły się Anioły,
bo czymś pisać przecież muszę !!
Brak mi piór i karteluszek...
Więc co bardziej bujne skrzydła...
Przerzedziłam !! Ja przebrzydła...
A że papier w deficycie,
to na szatach bazgram skrycie...

Wezwał Piotr mnie na dywanik...

-"Ty masz nasze prawa za nic !!
Popłoch siejesz wśród Aniołów !!
Zamiast żyć z nimi pospołu...
Skończ napady chuligańskie !!
Mam tu pozwolenie Pańskie...
Masz internet...Masz lapciaka...
Niech to będzie korzyść jaka !!"

Uśmiech barwi moje lico...
Teraz będę Anielicą !!
Choć żem trupem, ja nieboga...
Nie przestanę pisać bloga !! ;o)