Dla Rodziców...

Cisza przerwana stóp tupotem,
mrok rozjarzony zniczy blaskiem...
Nie ma powrotu życia splotem,
nie ma dni nowych z jasnym brzaskiem.

Nie można Was jak kiedyś kochać,
bo miłość zgasła wraz ze Słońcem.
Nie można po Was wiecznie szlochać,
bo nawet rozpacz więdnie końcem.

Więc cóż możemy, my tęskniący,
my w kierat życia zaprzężeni,
gdy pozostaje Świat tętniący
bez Tych, co są już tylko cieniem...