Uśmiechnięty chlebek...

     Pamiętacie początek pandemii i chlebowe szaleństwo, które opętało prawie cały Kraj ?? Pewnie, że pamiętacie...;o)

     Pieczony, domowy chlebuś wraz z generalnymi porządkami i doraźnymi remontami stał się symbolem pandemii... 

     Nas to zbiorowe "szaleństwo" ominęło, bo właśnie rozpoczynaliśmy sezon na Wrzosowisku...No cóż...Przywilej płacenia "podatku rolnego"...

Wrzosowisko dało nam poczucie swobody...Bez ograniczeń...Bez nakazów...

     O obowiązujących wówczas trendach dowiadywałam się w chwilach wytchnienia, z blogów lub FB...

Aż pachniało w necie świeżutkim pieczywkiem...;o)

Pszenno-żytnie...Orkiszowe...Grahamy...

Co bardziej ambitne jednostki piekły chałki, bułeczki i rogaliki...

     Jakby wszyscy chcieli zbiorowo zakrzyknąć: Cokolwiek się zdarzy ja dam sobie radę !!

I dobrze...;o)

     A że Gordyjka zawsze na przekór i w opozycji, więc u nas świeżym pieczywkiem zapachniało w tym roku...Korciło mnie strasznie, żeby wypróbować pewien bardzo prosty przepis...No i wypróbowałam...

Ło Matko i Córko...Powinnam teraz zakrzyknąć...

Dlaczego ??

     Bo nijak nam teraz do kupnego chlebusia wrócić...

Było próbować ??

     Ale ten zapach...Ale ten smak ledwie wystudzonej piętusi z masełkiem...Echhh...

Że mnie Bozia opuściła ??

No cóż...

     Zaprzeczać nie będę...;o)

Bo pędzę wyciągnąć z piekarnika nasz "uśmiechnięty chlebek"...

     A że jak już wszystko rozgrzebane, a piekarnik rozgrzany, to w wolnej chwili i międzyczasie...

Kruche ciasteczka z suszonymi owocami...;o)

     Czujecie ten zapach ??