Szalone marzenie...

     Ten wpis jest odpowiedzią na bardzo nostalgicznego i serdecznego posta Dagmary...

Historia jednego marzenia...

     Ale to będzie historyjka o dwójce Waryjatów, którzy całe życie marzenia mieli "pod prąd"...

     Dawno, dawno temu, w dużym Mieście stał sobie blok...Blok jak blok, "wielka płyta", pokoiki jak dziuple...A w jednym z takich pokoików dwójka Waryjatów...
     To czysty przypadek, że właśnie w tym Mieście, w podobnym Bloku, w maleńkim pokoiku mieszkała również Dagmara...

Tutaj Waryjaty randkowały...

     A może nie ??
     Może takie marzenia rodzą się właśnie w takich miejscach ??
     W każdym razie, Waryjaty, siedziały sobie w tym pokoiku...Był wieczór...Waryjat brzdękolił na gitarce...Waryjatka coś malowała, albo haftowała...Za kilka tygodni miał się urodzić Ich Syn...
     - Za parę lat będziemy mieć malutki domek w górach...Ja będę Ci grał na gitarze, a Ty będziesz sobie siedzieć w bujanym fotelu i dziobać te swoje obrazki...- zamarzył na głos Waryjat...
     - Wkoło będzie szumiał las, a przed domkiem będą kwitły piwonie...- włączyła się w marzenie Waryjatka...
     A kiedy już uzgodnili wszystkie szczegóły, roześmiali się głośno, bo to marzenie nie miało żadnych szans na realizację...Żadnych...Nawet najmniejszych...
Mieszkali kątem u Rodziców, bez perspektyw na "bogactwo" i samodzielność...
     Drewniany domek na wzgórzu w lesie wkleili do "pamiętnika"...Wkleili i szybko przewrócili kartkę, żeby to marzenie nie bolało tak bardzo...

     Wiecie, że ponoć nie należy mówić marzeń na głos ??
Tak mówią...
     Kiedy Waryjaty snuły swoje marzenie, w kącie pokoiku na dziesiątym piętrze siedział Pan Los...Siedział cichutko w mroku i przysłuchiwał się uważnie...A potem zachichotał...
     - Hi hi hi...Aleście wymyślili...
Pan Los bywa przewrotny...
     Po dwóch miesiącach Waryjat zmienił pracę...Niespodziewanie...
     I chociaż Waryjatom trudno było się rozstać, i chociaż tęsknota zżerała Ich niesamowita, poddali się Losowi i Jego zakrętom...
     Na marzenia nie było już czasu...Nawet dla siebie tego czasu mieli niewiele...
A potem nagle Waryjat zapytał...
     - Zostajemy w Mieście, czy ruszamy do Zaścianka ??
     - Do Zaścianka !! - zakrzyknęła Waryjatka...- W Zaścianku są pagórki, jest las, a może i piwonie zakwitają w ogródkach...

     Marzenie nieśmiało wyjrzało z kart "pamiętnika"...
     To jeszcze nie był drewniany domek na szczycie pagórka...Las szumiał w oddali...Piwonie zakwitały nie w Ich ogródku...Ale...

     Ale może to wszystko co Los ma dla Nich w zanadrzu ??
Nie marudzili...
Kolejny zakręt pokonali z uśmiechami na twarzach...
     A potem przyszły takie sobie zwykłe dni...Czasem szare...Czasem tęczowe...Różne...Dzieci Waryjatów rosły, doroślały, aż któregoś dnia opuściły Zaścianek, szukając szczęścia w Wielkim Świecie...
Waryjatom Ojciec Czas przyprószył czupryny siwizną...
     Marzenia młodości zmieniły status i stały się wspomnieniami marzeń...
Pięknie jest mieć takie marzenia...
Piękne są takie wspomnienia...
I pewnego dnia Waryjat wyszeptał...
     - A tam w sadzie, postawimy drewniany domek...Będzie miał ganeczek...I balkonik będzie miał...A okienka będą wychodzić na pagórki...Orzechy będą szumieć...
     - A ja będę siedzieć na ganku, w bujanym fotelu i będę dziobać te swoje obrazki...- wyszeptała Waryjatka...

     Marzenie podskoczyło z radości i odrzuciło wszystkie kartki, które je przykrywały...Setki zakurzonych kartek...
     - To ja !! - krzyknęło...- To ja !! Pamiętaliście !! Tak długo czekałem...Nie zapomnijcie o piwoniach !! - I śmiało się razem z Waryjatem i Waryjatką...
     Bo to było całkiem Szalone Marzenie...;o)