Życie na Wrzosowisku...

     Kiedy z punktu "K" wyruszała karoca naszego Księciunia, przygotowania na Wrzosowisku były w toku...
     Ciocia-Babcia Lilusia znęcała się nad kurzelczymi łapki, Dziadzio rozpalał grilla, Babcia ogarniała chaos wieczornego biesiadowania, a Wujek-Dziadek Robert kontemplował to wszystko spod śliwy ze stoickim spokojem...
Tylko Filipowi nasze starania nie przeszkadzały w drzemce...
Zaraz po powitaniu rzuciłam do Pierworodnego...
     - A może zerknął byś na ten namiot ?? Nie mamy pojęcia jak miał wyglądać po złożeniu... - zachęcałam...
Młody ruszył z kopyta, a reszta Stada biegła za Nim kurcgalopkiem...
     - Nieźle...- ocenił naszą pracę Pierworodny...- Chyba nawet niczego nie brakuje...
     - Brakuje...- sceptycznie pokiwałam głową...- Liluśka tak pakowała dobytek, że materace zostały w Stolicy...
To był punkt programu z poprzedniego wieczora...
     Mieliśmy dwa namioty, z tym, że nie mieliśmy pojęcia jak który z nich ma wyglądać po złożeniu, więc walczyliśmy z materią intuicyjnie...A na dodatek nieszczęść, Lokatorzy owego namiotu mieli bardzo skromne wyposażenie...Karimaty (zabrane w całkiem innym celu) i po śpiworku...
Reszta zalegała podłogę w malowniczym M3...
Podłodze pewnie było wygodnie...
Ale kiedy Pierworodny docenił nasze starania i pochwalił fachowość roboty, duma nas rozpierała...
     Dziadek porwał Księciunia i ruszyli na rekonesans...
     Odwiedzili "Arona" i "Aronię", policzyli wszystkie krzaki agrestów, zerknęli czy "Ostara" nie sprezentuje truskaweczki...Zinwentaryzowali malinki na ocalałym krzaczku...
     Księciunio był zachwycony...Dziadzio też...
     A potem Panowie zajęli się bardziej przyziemnymi sprawami...No może nie całkiem "przyziemnymi"...
     Pierworodny wdrapał się na śliwę i strzepywał ostatnie owoce, do których nie mieliśmy dostępu...Pan N. to dobro zbierał do wiaderek...A Księciunio...
     Księciunio udowadniał nam, że nasze układy kostno-mięśniowe są już bardzo wysłużone...
Ależ On zaiwaniał po tym Wrzosowisku !!
No a my za Nim...
     Co było w centrum uwagi ??
     Sad pełen szeleszczących listeczków, kamienie podjazdu, które cudnie chrzęściły pod malusimi stópkami i Filip...
Filip to miał przechlapane po całości...
Księciunio zauważał nawet jeden włosek psiego ogona, chociaż po psie znikał wszelki ślad...
Biedny staruszek...
Jak on się wywijał, żeby nie wchodzić w oczy małemu Rozróbie...
Nic z tego...
     Wrzosowisko tętniło...Wrzosowisko dźwięczało radosnym śmiechem...Wrzosowisko żyło...
A potem ucichło...
     Karoca Księciunia odjechała na południe...Siostrzyca ruszyła na północ...A my siedliśmy na brzegu sadu i wsłuchiwaliśmy się w szelest liści...
Może usłyszymy jeszcze radosny śmiech ??