O nawiedzeniu Gordyjki i Księdzu Ziomalu...

     Zostałam nawiedzona...Nie to, żeby mi się coś na mózgownicę cieniem położyło...Nawiedził mnie Ksiądz...
     Pan N. po angielsku oddalił się na popołudniową zmianę, Dzieciaki już dawno z gniazda wyfrunęły, więc nawiedzenie miałam indywidualne...
     Na dźwięk dzwonka poczłapałam do przedpokoju i otworzyłam drzwi...
Męskie towarzystwo chichotało radośnie...
No tak...
Nasz dzwonek, z reguły wywołuje chichoty...
Bywa, że Sąsiedzi dzwonią, żeby sobie humor poprawić...
     Na progu stał nasz Wikary i dwóch Ministrantów...Jednego z nich znam od lat...
Zrobiło się jakoś swojsko, chociaż to premierowe "nawiedzenie" naszego Wikarego...
     Wyglądał na smutnego, zmęczonego, a może na znudzonego ??
Krótka modlitwa..."Prysznic" z kropidła...
I coś, co z reguły bywa "przymusem bezpośrednim"...Rozmowa...
     - Może się Ksiądz czegoś napije ?? Ciepłego, zimnego ?? - zapytałam, bo wyglądał rzeczywiście nietęgo...
     - Chętnie...Może chociaż wody...- wymruczał nieśmiało...
     Już miałam zapytać czy święconej, jak w tej reklamie, ale odpuściłam...
Nalałam po szklaneczce "Nesty" i siadłam na kanapie obok...
     - Trudna taka pielgrzymka po obcych Ludziach ?? - zapytałam...
Przymrużone oczy Księdza jakby ożyły...
     - Lekko nie jest...Wiele smutków...Bywa trudno...- wyliczał ośmielony...
     - To można trochę odpocząć...- zaproponowałam...
Uśmiechnął się blado i zerknął do naszej "karty"...
     - Oooo...To Wy z S. ?? - zapytał...
     - Od urodzenia...- potwierdziłam...
     - Ja z Zagórza !! Rodzice tam jeszcze mieszkają... - aż głos podniósł o ton...
Roześmiałam się na to wyznanie...
     - Przedtem byłem Wikarym w Jerz... - oświadczył znacznie bardziej energicznie...
     - W Jerz...?? Ja tam pracowałam przez dziesięć lat !! - przyznałam...
Tematy jakoś same się poukładały...
O Katedrze w S. ...O pięknych krajobrazach w Jerz... I specyficznej Społeczności...O dziwnych kolejach losu...
     - Gdzie wchodzę tam smutek...- wyznał Wikary w pewnym momencie...- Dzieci powyjeżdżały...Życia jakoś poukładać sobie nie mogą...Rodzice samotni...
     - Nasze mieszkają w Krakusowie...Powodzi Im się nieźle...Wnuka mamy wspaniałego...- pocieszałam znękane serducho Księdza...
     - A tu jak Wam się żyje ??- zapytał...
     - Ksiądz za młody jest...Ale proszę zapytać Rodziców jak Im się żyje na Zagórzu...Osiedle dla Zaścianka, to jak Zagórze dla S. - odpowiedziałam ze śmiechem...
Wikary zawtórował...
     - Czyli bez skrzynki granatów wieczorem na spacer się nie wychodzi ?? - i chichotaliśmy oboje...
     - Sporo nas łączy...- wyznał...
     - Oprócz tego, że ja w spodniach, a Ksiądz w sukience...- "wypaliłam" jak z dwururki...
     - Gender taki... - podłapał Wikary...
     "Poklachaliśmy" jeszcze chwilę, jak na dwóch "Ziomali" przystało, i twarz Wikarego okryła się powagą...
     - Muszę iść...- wyznał smutno...
     - Jeszcze tylko siedem mieszkań !! - podtrzymywałam Go na duchu...
     - I tej wersji będę się trzymał...- zadeklarował podnosząc się z fotela...
Kiedy przekraczał próg, odwrócił się jeszcze i zapytał...
     - Mogę sobie zadzwonić ??
Na klatce schodowej rozległ się zbiorowy śmiech Ministrantów...
Nim zamknęłam drzwi, usłyszałam jeszcze ciche...
     - Dziękuję...Za wszystko...
Orzesz...(ko)...
Czyżbyśmy znowu mieli "człowieczego" Wikarego ??