Kanapowa klęska...

     Jak wiecie, kilka lat temu zmieniliśmy życie pewnego "sierściucha" o 180 stopni...Podwórzowy burek po przejściach stał się użytkownikiem "salonów"...Pisałam już nie raz o naszych postępach, o sukcesach i porażkach...Ale tym razem...

     Luckim rządzą "procedury", tak radzi sobie ze zmianami, a my staramy się nie przeszkadzać...

     Najpierw zdyscyplinował nas "spacerowo"...Pomni obowiązków opiekunów (po Cezarym i Pimpku) maszerowaliśmy na spacery trzy razy dziennie...Przez kilka pierwszych dni...W końcu pieseł zakomunikował nam dosadnie (odwracając się ogonem do Narodu), że jak chcemy spacerować to on sprzeciwu nie zgłasza i na kanapie na nas poczeka...Echhh...Lucky zarządził dwa spacery dziennie i tyle...

     Procedury "wyjść" i "wejść" też są jasno określone...;o)

     Jest jeszcze procedura "drugiego talerza", czyli, jeśli bierzemy dokładkę to należy się "psi kąsek"...Dlaczego tak ?? Zapytajcie Luckiego...;o)

     Przez kilka pierwszych miesięcy psisko bardzo starało się opanować sztukę powitań i pożegnań, ale że Pan N. pracuje na zmiany i nawet Człowiekom trudno system rozgryźć, więc odpuścił...Powitania następują po zmianie rannej i popołudniowej...Wystarczy...;o)

     Właściwie, tych psich przepisów są setki, a my coraz lepiej się w nich odnajdujemy...;o)

     No cóż...Adopcja to nie jest działanie w jedną stronę...

     Ale ostatnio ponieśliśmy klęskę...Klęskę sromotną...A właściwie, ja ją poniosłam, bo pomysł był autorski...;o)

     Kiedy Lucky miał zamieszkać w naszym domu, do zasiedlenia została przeznaczona jedna z kanap...To miał być "psi azyl"...Na tej kanapie nie siadamy, tej kanapy nie pierzemy, a odkurzana jest w czasie psich spacerów...

Lucky po kilku dniach załapał, że każdy ma swoją kanapę i kropka...

     Ostatnio jednak zauważyłam, że psisko częściej korzysta z "psiego dywanika", że wskakuje ociężale, a kilka zeskoków zakończyło się masowaniem łapek...Jak to mówi nasza Synowa: Lucky jest jakby szerszy...;o)

No to rzuciłam Panu N. pomysł odwrócenia kanapy i jej rozłożenia...Powierzchnia zrobiła się znacznie większa i dużo niższa...Kocysie i podusie poukładane...Czekamy na "procedury"...

     W pierwszy dzień, po dosadnych sugestiach (władowałam 20 kilo psa na kanapę), Lucky co prawda z drzemek nie skorzystał, ale po komendzie "idziemy spaty", która kończy naszą wieczorną aktywność, na kanapę wskoczył i zasnął...Ale jak !!

Łebek do ściany, a poopa i ogon w powietrzu...Tak żeby można było zwiać w razie zagrożenia...

Ło Matko i Córko...

     Na drugi dzień wcale nie wlazł, a po komendzie "idziemy spaty" wcisnął się w kącik koło kanapy (tak gdzie stała do tej pory) i nie ruszył się do rana...

Echhh...

Psi konserwatysta...

     Trzeciego dnia kanapa wróciła na swoje miejsce...

     - A jak będzie foch ?? - zapytał mnie Ślubny...

     - Przepraszać go nie będę...- zadeklarowałam, i liczyłam na psi rozsądek...;o)

     Ledwie Pan N. wyszedł na nocną zmianę, psisko siadło przy kanapie i zerka na mnie ukradkiem...Ja udaję, że nie widzę...;o)

     Wskoczył i siedzi...Jakby czekał na moją reakcję...No to dalej udaję, że nie widzę...

     Położył się i...Westchnął...Ale jak westchnął !!

Klękajcie Narody !!

     I nim minęło 5 minut zasnął i zaczął chrapać...Chrapał tak głośno, że musiałam pogłośnić TV !!

Wreszcie się psisko wyśpi...;o)

     Dwa dni "podłogowego zesłania" właśnie się skończyło...;o)

Procedury wróciły na swoje miejsce, a Lucki na kanapę...

     - Patrz jaki szczęśliwy...- zauważył Ślubny...

     No cóż...To była kanapowa klęska, zakończona kolejnym psim sukcesem...;o)