O nierównej walce z bąkami, zmarnowanych Wysrankach i zdradzonych tajemnicach...czyli kolejna odsłona Zachodnich Tatr...

     Chłonęłam...Chłonęłam...Chłonęłam...

     Tak bardzo chciałam zapamiętać jak najwięcej szczegółów, detali, dźwięków, zapachów...

Nawet krople ściekającego z włosów deszczu wydawały mi się istotne...

     - Napasłaś oczki...?? - zapytał Pan N. kończąc robienie panoramy Smreczyńskiego Stawu...

     - Nie da się...- wymruczałam...- ale czas wracać...

     Jeszcze raz spojrzałam przez ramię i uśmiechnęłam się smutno...

     Nie lubię takich pożegnań...

     Trasa w dół zbocza była dużo łatwiejsza, chociaż śliska ścieżka wymagała uwagi...

     - Popatrz ile tu bąków... - przerwał milczenie Pan N. - jakby nas zaatakowały, to wolno się nam bronić czy mamy czekać na pożarcie ??

     - One tu rządzą... - odpowiedziałam ze śmiechem...- ale zawsze możesz puścić bąka...

Humorki nam dopisywały...

     - O właśnie !! Obiecałaś mi Wysranki !! - dopominał się Ślubny...

     - Przecież przechodziliśmy przez Wysranki w drodze do Jaskini... - odpowiedziałam...

     - Przechodziliśmy ?? I ja nic o tym nie wiem ?? Lipa a nie Przewodnik !! - skrytykował mnie Pan N.

     - Możemy wrócić... - zaproponowałam zaśmiewając się w głos...

     - Wysranki mi zmarnowałaś... - z udawanym żalem wyznał Ślubny i człapaliśmy sobie do trasy na dnie Doliny...

A tam czekały na nas nowe widoki...

     Potok śpiewał swoją dźwięczną piosenkę i zachwycał wzorami koronek, jakich ludzka wyobraźnia by nie ogarnęła...

      A my jak dzieci we mgle zachłystywaliśmy się to nurtem potoku, to malowniczymi skałami...

     I z niecierpliwością czekaliśmy na jedną skałkę...

     Mam słabość to tych ptaków, że o Bogini której są symbolem nie wspomnę...

     Tatry były dla nas łaskawe i zza kolejnego zakrętu ukazała się ona...

Sowa...

Skała, którą znają chyba wszyscy Wędrowcy tych szlaków...

Nawet nie wiedziałam, że Matka Natura ma podobne upodobania...

     Nie tylko tą tajemnicą podzielili się z nami górscy Bogowie...

     Idąc szlakiem Doliny Kościeliskiej można napotkać wiele tajemniczych potoczków zasilających Potok Kościeliski...

Wypływają ze skał, albo biją bezpośrednio z ziemi...

Przy podejściu do Jaskini Mroźniej jest nawet źródło, które zasila trzy potoczki, a każdy z nich płynie w innym kierunku...

To właśnie tajemnica Tatr Zachodnich...

I tajemnica dlaczego w tej części Tatr istnieje tylko jeden Staw...

Budowa geologiczna powoduje, iż woda drąży miękkie wapienne skały...

Rwące potoczki pokazują swoją moc...

I tak w zachwytach ogromnych...

nad cudami Matki Natury i bardzo rozsądnymi poczynaniami Władz TPN...

snuliśmy plany na kolejne wyprawy...

a Tatry żegnały się z nami na swój sposób...

Drażniąc...Kusząc...Zachęcając...