Mądrzy inaczej...

     Co roku organizujemy transport "wielkogabarytowy" na Wrzosowisko...No cóż..."Nagusek", nasz pojazd "zaczepno-bojowy" ma ograniczone gabaryty (chociaż przewoził już rzeczy dziwne, bardzo dziwne i najdziwniejsze)...Regału jednak do niego nie wciśniemy...;o)

     I tak, co roku, jesteśmy klientami wypożyczalni samochodów dostawczych, ładujemy na "pakę" wszystkie zebrane "przydasie" i ruszamy na "hektary"...Nie są to absolutnie żadne śmieciowate...O nie !! Na Wrzosowisku wszystko dostaje nowe zadania, a że potrzeby są znaczne, więc tylko wyobraźnia nas ogranicza (hahaha)...

Plany transportowe dotyczą również Misiowego Domku...;o)

     Czyli, ogarniamy dwa gospodarstwa domowe, żeby wyposażyć trzecie...Taki "myk"...

     W tym roku luty jest łaskawy, więc plan został przygotowany na czwartek (17-tego)...

Pan N. na wolnym...

Misiowy Tata wygospodarował kilka godzin...

Samochód zamówiony...

Pogoda...Echhh...

     Miała być piękna...Wyszło, jak zawsze...

     Po alertach na komórki, komunikatach medialnych i analizie warunków, Lucki dostał "areszt domowy" (chociaż uwielbia te wyprawy, bo jeździ na przednim siedzeniu, między nami i wszystko widzi)...

     W Zaścianku było jeszcze znośnie...

     W drodze do Misiowego Domku wpadliśmy w totalną zamieć, a na miejscu biegiem pokonywaliśmy kilka metrów dzielących nas od drzwi wejściowych...Przemoczeni do suchej nitki...

No cóż...Mądrzejsi nie będziemy...;o)

     Każdy front ma jednak początek, "oko" i koniec...

     "Oko" pozwoliło nam dokończyć załadunek, dotrzeć na Wrzosowisko, rozładować "majdan" i ruszyć w drogę powrotną...

     Tempa tych operacji opisywać nie będę, bo nie obsługuję klawiatury z taką prędkością...

     Perspektywa powrotu "za widoku" ucieszyła nas tak bardzo, że bóle "wszystkiego" nie były istotne...

     I kiedy już czuliśmy zapach "domowego ogniska", a endorfiny obijały się o czaszki...

Orzesz...ko

     "Naguskiem" byśmy zawrócili...

     Chociaż wielu kierowców pchało się bezrozumnie, chcąc zygzakiem ominąć Strażaków i drzewo zalegające na drodze (dlatego wóz strażacki stoi w poprzek, bo głupota ludzka nie zna granic)...

     Usadowiliśmy się wygodnie, Pan N. zgasił samochód i obserwowaliśmy z jaką wprawą Chłopaki radzili sobie na drodze...

     Po pół godzinie podszedł do nas Strażak (ten co maszeruje) i poinformował:

     - Jak wycofacie, to na krzyżówce, w lewo jest objazd...

     - Poczekamy...Nam się nie spieszy... - oznajmiliśmy zgodnie...

Strażak mimowolnie się roześmiał...

     XXI wiek, wszyscy gnają na złamanie karku, a Jemu trafiło się dwoje "co się nie spieszą"...To dopiero kabaret...;o)

     Obejrzał się na nas jeszcze dwa razy, jakby chciał sobie obraz utrwalić, a potem skomentował do Kolegów, bo każdy Strażak spojrzał na nas z uśmiechem na ustach...Będą o nas pieśni pisać...;o)

     To chyba dobry uczynek, jak się w taki dzień Strażakom humor poprawia ??

I pracy ujmuje...;o)

     Samochód mieliśmy długi jak szerokość drogi, po jednej stronie pagórek i rozmokła nawierzchnia, po drugiej skarpa do potoku ze spływającą ze zbocza deszczówką...Szansa, że manewr zakończył by się w rowie (albo potoku), wynosiła około 80 %...Szczególnie, że osobówki, co kilka minut usiłowały wymusić na Strażakach "przepuszczenie", a manewry kierowców nie miały nic wspólnego z rozsądkiem...

     Co prawda, Straż była na miejscu, więc by nas pewnie wyciągnęli, ale po co ryzykować ??

No to stoimy...;o)

     Przychodzi SMS od Pierworodnego: "U nas szkwał, świata nie widać, drzewa łamie jak zapałki"...

I w tym momencie, wóz strażacki rusza, Chłopaki machają do nas zachęcająco, ruszamy...

     Marzenia, że dotrzemy do Zaścianka "za widoku", kwadrans temu odeszły w niebyt...

     Do domciu docieramy umęczeni, przemoczeni i zziębnięci...Na progu wita nas zaspany, cieplusi i radosny psiak...Echhh...

     Jaki to rozumek mamy ??

     Pies siedział w domciu, bo pogoda "pod psem", my ledwie żywi, bo "ogarniemy jakoś"...

     Mądrzy inaczej ??