"Cudze nieszczęście" to mieć szesnaście lat...

     - "Jezusie i Maryjo !!" - wrzasnęła Mamciaśka, otwierając z rozmachem drzwi łazienki...- "Kiedy Ty z tego wyrośniesz ?!"
     Pytanie było z gatunku retorycznych, to się nawet nad odpowiedzią nie zastanawiałam...
     Ale decybele wydane przez Rodzicielkę spowodowały reakcję łańcuchową...W drzwiach łazienki pojawił się Rodziciel...
     - Tyle rabanu o taki mały strupek ?? - zapytał rzeczowo...- A na obiad co ?? - przyszedł mi z odsieczą tematem zamiennym...
     No dobra...
     Trochę przegięłam...
     Od godziny siedziałam w tej łazience i usiłowałam opatrzyć poniesione na ciele "uszczerbki"...Sporo ich było...
     Po skończonych lekcjach postanowiłam odwiedzić Przyjaciółkę w trybie tak zwanym "ekspresowym"...Siadłam na rower i fruuu...
     Do powrotu Rodziciela z pracy miałam półtorej godziny, więc pogaduchy w "międzyczasie" były akurat do zrealizowania...
I jak to w przyrodzie bywa, pogaduchy trwały o trzy minuty za długo...
     Wracałam jakby mnie siodełko "paliło", każda sekunda miała znaczenie...
     Jeszcze jeden zakręt (ten na parking pod blokiem) i...
     Pisk hamulców...Zgrzyt blachy...Malowniczy fikołek w powietrzu...I jakaś rozmazana twarz pyta mnie czy żyję...
     "A mnie skąd wiedzieć ??" - przeleciało mi przez czerep...
     - Możesz wstać ?? - pyta mnie ten "Rozmazaniec"...
     "Ojciec !!" - zajarzyło mi w mózgowiu, i skoczyłam na nogi niczym kozica...
     - Nic mi nie jest !! - odpowiedziałam radośnie, chociaż nie byłam o tym całkiem przekonana...Wskoczyłam na rower i odjechałam...
     Pan "Rozmazaniec" też nie czekał na zbawienie...Wskoczył za kierownicę i ruszył przed siebie...Nawet na auto nie spojrzał...
     Bezosobowo powitałam gromadę Kumpli siedzących na ławeczce przed blokiem, murmurandem zbyłam Ich zapytania i już ładowałam rower do windy...
     Ojciec otwierał drzwi wejściowe, kiedy ja zamykałam drzwi od łazienki...
     "Pół godziny czasu do powrotu Rodzicielki" - odliczałam sięgając do apteczki...
     Bark chyba wybity...Plecy to jeden ogromniasty, przekrwiony siniak...Łokieć w strzępach...A kolana...Echhh...
Będzie jazda o te kolana...
Czerwiec dopiekł upałami, kolan nie ukryję...
     "Jezusie i Maryjo !!" - usłyszałam, kiedy do opatrzenia pozostały mi właśnie one...
     - Z głodu nie umrzesz !! - zripostowała Mamciaśka Ojca i fachowo przejęła ode mnie medykamenty...Nawet dostałam coś przeciwbólowego...;o)
Przydatne to było okrutnie...Szczególnie na drugi dzień...I na trzeci też...
Łeb mnie bolał od marudzenia Mamciaśki...Reszta bolała od zderzenia z "dużym fiatem"...
     Po trzech dniach sprawa się "rypła"...
     - Te, Sreberko !! Słyszałem od Sąsiadki, że samochody rowerem taranujesz...- powitał mnie Rodziciel po powrocie z pracy...- I nie łgaj, bo cały rower w białym lakierze...- dorzucił dla ścisłości...
     "Rower !!" - aż mi pod czaszką jęknęło...-"Zapomniałam o rowerze !!"...
     Że "Sreberko" ??
     Tak nazywałam mnie jedna z Sąsiadek...Nie musiałam nawet szukać "donosiciela"...
Pewnie widziała z okna i się zmartwiła...
Odkąd zamieszkaliśmy w tym bloku, nazywała mnie "żywe sreberko"...
     Dlaczego wspominam akurat te "strupy" ??
     Kilka dni temu siedziałam na Wrzosowisku i z dezaprobatą kiwałam głową...
     "Jezusie i Maryjo"...- wyszeptałam...- "Kiedy ja z tego wyrosnę ??" 
     Lewe kolano pokrywał właśnie malowniczy strupek...Nie żeby jakiś wielgachny, bo udało mi się zamortyzować upadek, ale w "bermudkach" nie pochodzę...
     "Ile ty masz lat Kobieto ??" - kontynuowałam dialog "wewnętrzny"...
     - Szesnaście !! - podpowiedział mi Pan N.
I tej wersji będę się trzymać...;o)

P.S. A ten tekst dedykuję tym, którzy mają kiepski nastrój, bo ponoć nic nie poprawia samopoczucia lepiej niż cudze nieszczęście...;o)