Historyczny kogel-mogel...

     Jestem "egzemplarzem" z pokolenia "rozbudowy"...Widywałam kamienice posiekane seriami z karabinów, biegałam w lejach po bombach, a nawet miałam wielki zaszczyt poznać Ludzi, którzy walczyli...
Z tymi, którzy narażali życie z karabinem w ręku, i tymi, którzy prowadzili "cichą wojnę" (organizowali ruch oporu, kolportowali prasę, pomagali w obozach)...
Może to właśnie relacje tych Ludzi ( wbrew przyjętym normom nie dzielę Ich na "prawomyślnych" i "lewomyślnych") i tym szczątkowym obrazom wiem jedno...
     W czasie wojny nie ma zwycięskich Narodów, nie ma Narodów bez skazy, nie ma narodowego bohaterstwa...
     To Jednostki czynią to, czym może szczycić się Naród...Albo się wstydzić...
     Może dlatego polityczna i medialna "wojna". której jesteśmy świadkami tak mnie mierzi...
     Mój Bieszczadzki Dziadek i Rodzina przetrwali wojnę tylko dlatego, że dokwaterowany Im niemiecki Żołnierz dzielił się swoimi racjami, a kiedy odchodził pozostawił suchy prowiant na kilka dni...
     Czy to coś zmienia w wymiarze nieszczęścia jakie Niemcy ściągnęli na całą niemal Europę ??
Nic...
     Jeden Człowiek pomógł przetrwać kilku Osobom...
     Nie doczekał się ani pomników, ani drzew pamięci, ale jak widzicie pamiętam...
     Dziadkowie też pamiętali, do końca swojego życia modlili się za Niego...
     W tym samym czasie, wpadali do ubogiej chatki Partyzanci i skrupulatnie opróżniali garnki...
Zbrodniarze ??
To byli tylko głodni, zmarznięci Ludzie, którzy postanowili walczyć...
Wojna jest temu winna...
Tylko ona...
     Żyjąc w czasach pokoju nie mamy pojęcia o priorytetach i odczuciach jakie Ludźmi kierowały...
     Sowieci jak wkroczyli to zabrali wszystko (pisałam Wam kiedyś o trzynogiej kozie)...
W tym zestawieniu jakoś dziwnie to wygląda...
     Ale życie pisze nie takie scenariusze...
     Dziadzio Stefan cudem uniknął śmierci, stojąc pod murem straceń wraz z dziewięcioma Sąsiadami...
     Pamiętam tylko, że Niemcy weszli nad ranem do mieszkań i wywlekli Mężczyzn z domów...To właśnie wtedy Mamciaśka wyrwała się Baby Jadze i z płaczem rzuciła się do swojego Taty...Sąsiedzi zawsze twierdzili, że to Ona uratowała Im życie...
Jak było na prawdę, nie wiem...Wszyscy wojnę przeżyli...
     A potem w rodzinnej historii zapisał się pewien radziecki Żołnierz, który rozkochał się w Mamciaśce grzebiącej patykiem w piasku, i to przez Niego dostała swoje imię...Taniusza...
     Ten też podrzucał jedzenie, słodycze, a nawet strugał zabawki...
Ot, trafił się Człowiek...
     Czy umniejsza to znaczenie zbrodni Katyńskiej, albo niweluje gwałty czynione na Polkach ??
Nie...
     W czasie wojny i w czasie pokoju, można być dobrym człowiekiem, złym człowiekiem, albo człowiekiem nijakim...
     Nijakich zawsze jest najwięcej...
     Odseparowanych od rzeczywistości, żyjących z dnia na dzień, czekających aż "ktoś" skończy koszmar...
     To oni po latach "oceniają" najgłośniej...
     Nie zmienia to jednak faktu, że wojny są złem samym w sobie i żaden Naród nie wychodzi z nich zwycięskim...
     Dobrzy zostają Bohaterami...
     Złych wspomina się ze wstrętem...
     Ważne by Ich wspominać...I tych dobrych, i tych złych, żeby świadomość nie umarła, żeby nie zachłystywać się własną "martyrologią" lub "bohaterstwem"...
     Generalizowanie niczego nie zmieni...
     A historii nie zmieni na pewno...