Witaj Staruszku !!

     Długo nie pisałam, ale wiesz, coraz mniej czasu, coraz więcej zajęć...Z tego co wiem, Ty też byłeś zajęty...
     Ale skoro już zasiadłam do klawiatury, to muszę Ci trochę opowiedzieć...
     Pamiętasz jak rok temu pisałam ile nadziei w Tobie pokładam ??
     Że czekam na truskawki o smaku lata ?? Że tęsknię do śpiewu skowronka ?? Że czekam na dobre wieści i miłe wydarzenia ??
Dużo tego na mojej liście było...
I wiele przyniosłeś...
Dobrego i złego...Jak to w życiu...
     Było kilka pożegnań, takich wiesz, z biletem w jedną stronę...
Sporo łez wylałam przez te pożegnania...
Wiem, wiem...Na to wpływu nie masz...
A ja nie mam pretensji...
Bo wśród tych smutnych łez były też łzy radości...
Przez te radosne łzy będę Cię pamiętać zawsze...
     Bo jak można zapomnieć Roczek, który przyniósł mi Princeskę ??
Ależ się Babcia Gordyjka ze szczęścia poryczała...
     Dla Dziadków (dla Babciów też) Wnuki to jak promień Słońca w pochmurny dzień, jak tęcza po burzy...I jak smak truskawek...Wyczekiwany...Niespodziewany...Niezapomniany...
No cóż...
     To był niezaprzeczalnie Twój Numer Jeden...
     Nasze Wnuki !!
     Princeska z czarnymi kędziorkami,z której Duszyczka "wystaje" od dnia urodzin, i która od dwóch miesięcy usiłuje nam powiedzieć coś bardzo ważnego...
     Princeska, która ma najpiękniejszy uśmiech na Świecie !!
     No i Księciunio...
Echhh...
Entuzjazm...Radość...Zaufanie...
Gotowy do Wielkich Wypraw i do babcinego "miziania"...
     Dla uśmiechu tych Dwóch Człowieczków można wiele...
I taki właśnie byłeś...
Pełen uśmiechu naszych Wnuków...
Nie będę pamiętać bólu krzyża, nie będę pamiętać smutków, zapomnę wszystko...
Tylko nie to...
     Byłeś ze mną każdego dnia...Pochmurnego i pogodnego...Spływałeś potem na Wrzosowisku...Dreptałeś po kłodach w Dolinie Kościeliskiej...Wdrapywałeś się na Zamek w Rabsztynie...Grałeś z nami w "Pingwinki" i w domino...Puszczałeś kulki z Kulośmiga...Urządzałeś wyścigi samochodowe...A nawet jeździłeś na rolkach i łyżwach...
     Byłeś Piękny !!
     Roziskrzonymi oczami Pana N. kiedy wybiera kolejną zabawkę dla Księciunia...
     Bladą twarzą Pierworodnego, kiedy wraca wieczorem z pracy...
     Opadającą ze zmęczenia głową naszej Synowej...
     Uśmiechem Princeski...
     Okrzykiem radości Księciunia...
I bólem kręgosłupa...;o)
     Dziękuję Ci !! Byłeś Magiczny...
     Powiedz proszę Młodszemu Bratu, że ja niewiele od Niego oczekuję...
     Niech mi tylko pozostawi Twoje wszystkie Dary...
     Śpiewu skowronka może dołożyć...I szumu liści w sadzie...I tęczy na niebie...No i oczywiście, truskawek...;o)
     Bo mój Świat niewiele potrzebuje...

 
P.S. Życzę Wam na Nowy Rok, aby przyniósł dokładnie to, czego potrzebujecie...Ani więcej, ani mniej...Dokładnie tyle...;o)