Do "Piekła" Dantego z Panem Brownem...

     Przez kilka dni leżała na stoliku i nawet jej nie rozpakowałam...
Premedytacja taka...
W niedzielę nie wytrzymałam...
Pogładziłam purpurową okładkę (na zdjęciu barwna obwoluta, zwana prze mnie "podkoszulkiem") i...
     "Lasciate ogni speranza, voi ch`entrate"...
Tak właśnie powinnam zakrzyknąć...
     "Ty, który wchodzisz, żegnaj się z nadzieją"...
No to się pożegnałam...
     Wkroczyłam "z cichego świata w światy wiecznie drżące, w nową dziedzinę, nieśmiertelnie ciemną"...

     Poetyka Dantego i analityka Browna...
Rzecz idealna na długie, nudne, jesienne wieczory...
W sumie...Nie tylko na wieczory...
     Mnie Pan Brown po prostu oczarował (jak zawsze)...
     Uwielbiam Jego styl pisania...Lekki...Prosty...Bez literackiego "wymądrzania"...
A przy tym...
     Pan Brown ma niewątpliwy dar do gmatwania fabuły i osadzania jej w nierealnych realiach...
Gdziekolwiek podążamy za Bohaterem to czujemy powiewy wiatru, zapach morza, słoneczne światło wpadające przez witraże...I mimo, iż wędrówka nasza jest męcząca przy lekturze odpoczywamy...
Z tym, że Pan Brown lubi "coś" pozostawić po sobie...
Jakąś drobinkę, która zapada w pamięć...
Przesłanie, które "musimy" przeanalizować...
Jakiś obraz, który "tkwi" przed oczami... 
A kiedy czyta się ostatnie zdanie, Człek już tęskni...
     Jak się rozkochać w Paryżu, Rzymie, czy Florencji ??
Przeczytać Browna...
     Jak przetrwać jesienne szarości ??
Przeczytać Browna...
     Jak przetrwać do kolejnej premiery Jego książki ??
Inferno...
Prawdziwe piekło niedoczekania...