Tatrzańska jazda bez trzymanki, czyli tego mamie nie pokazuj...;o)

     Czy kiedy wiele lat temu zabieraliśmy małoletnie wówczas, nasze Dziecię w Beskidy, przeszło nam przez myśl, że zaszczepiamy Mu bakcyla, z którym nie poradzi sobie żadna szczepionka ?? 
     Czy kiedy Pan N. wnosił Go w nosiłkach na szczyt Klimczoka powstał w naszych mózgownicach chociaż cień rodzicielskiego lęku ?? 
     Czy kiedy po raz pierwszy, jako dziecię dwuletnie zdobywał Szyndzielnię na maleńkich nóżkach, a napotkani Turyści z uśmiechami ustępowali Mu z drogi, budził się w nas jakiś niepokój ??
     Nie !! Nie !! Nie!!
     Ja Góry kochałam od zawsze...Pan N. pokochał je przez aklamację...
     Dlaczegóż więc nasze pierworodne Dziecię miało by owej miłości nie poznać ??
     No cóż...
Czym skorupka za młodu...
I się porobiło...
     Tatrzańska jazda bez trzymanki...
     Dzięki życzliwości naszych Misiaczków ("Mamo !! Tylko bez wizualizacji !!") zabiorę Was dzisiaj w Tatry Wysokie...
Potężne...Surowe...I chmurne...

     Ich wyprawa nie była niestety tak słoneczna jak nasza...Tatry bardzo kapryśnie odkrywały swoje tajemnice...
     Ale zaliczyli sporą ilość takich podejść...

     A potem było jeszcze fajniej...

     I fajniej...

     W czasie swojej wędrówki mieli okazję obserwować akcję TOPR-owców, ratujących dwie Kobiety...

     Spotkali dzikiego zwierza...

     I coś, co świadczy o tym, iż geny nawet w Górach mają znaczenie...:o)
Tak jedli śniadanko...

A tak odpoczywali...

I tak jak my już tęsknią...