Uziemienie nie z tej ziemi, czyli jak Gordyjka walczy z czasem...

     Po traumatycznych doświadczeniach z niedzielnego wieczoru, poniedziałek rozpoczęłam pracowicie od kontaktów telefonicznych...

Musowo trzeba było szkodę poczynioną na "Nagusku" zgłosić do Ubezpieczyciela...

Udzieliłam wszelkich niezbędnych odpowiedzi na rzeczowe pytania Pani z Działu Likwidacji Szkód i nim rozłączyłam się z poczuciem dobrze spełnionego obowiązku zapytałam...

     - Ile będziemy czekać na Rzeczoznawcę ??

Pani coś w pamięci przeanalizowała, chrząknęła i usłyszałam wyrok...

     - Terminy mamy w okolicach siedmiu dni...

Ło Matko i Córko...

     - Siedem dni !! - wyraziłam swoją rozpacz... - Królowo kochana...Toż to jedyne firmowe autko...Jak ja mam cokolwiek teraz załatwić ?? Jak sprzęt do Klienta przewieźć ?? Na plecach ?? Miejcie litość, bo mi przyjdzie przez jedną stłuczkę działalność Firmy zawiesić na kołku...

Ufff...

     Mój słowotok chyba poczynił odpowiednie wrażenie, bo Pani zapytała...

     - To autko firmowe ??

     - Firmowe Kochana...Firmowe...I to na dodatek jedyne jakie Firma posiada...Jesteśmy uziemieni... - wyjaśniłam...

     - Samochody firmowe są dla nas priorytetem...Trzy- cztery dni... - oświadczyła Rozmówczyni i stwierdziła... - dopiszę w systemie, że to pilna sprawa...

     Moje serdeczne podziękowania chyba Operator telefonii komórkowej zarchiwizował, bo takiego entuzjazmu to pewnie jeszcze nie słyszeli na łączach...

     Kiedy po godzinie zadzwonił telefon nie spodziewałam się takiego Rozmówcy...

     - Rzeczoznawca w sprawie szkody... - usłyszałam w słuchawce...

     - Jak ja Pana lubię... - wyrwało mi się z westchnieniem...

W odpowiedzi mój fonek roześmiał się dźwięcznie, a Pan Rzeczoznawca zapytał...

     - Czy oględziny jutro, czyli we wtorek, odpowiadają Pani...??

     - Jeśli Pan dzisiaj nie może to jutro będzie w sam raz...- potwierdziłam...

     - A czy droga Pani reflektowała by na godzinkę ósmą rano, czy jeszcze o tej porze śpimy ?? - konkretyzował termin Pan Rzeczoznawca...

     - Ósma rano ?? Toż to noc prawie ciemna... - wyrwało mi się z wnętrza... - ale zdolna jestem i do tego poświęcenia... - potwierdziłam...

     - Proszę przygotować dokumentację... - poprosił Pan Rzeczoznawca... - jutro o ósmej czekam na parkingu, dam Pani znać telefonicznie o swoim przybyciu...

     - Gdyby nikt telefonu nie odbierał to wdzięczna bym była za ponowne wybranie numeru, a nawet skorzystanie z dzwonka domofonu... - poprosiłam... - dla mnie ta pora to prawie środek nocy...Mogą mi się oczęta nie otworzyć...

     - Może Pani liczyć na ewentualne budzenie... - ugodowo do sprawy podszedł Pan Rzeczoznawca i pożegnaliśmy się sympatycznym "Do jutra"...

     Musiałam rzeczywiście wykazywać objawy załamania nerwowego i stanów depresyjnych w rozmowie z Panią z Działu Likwidacji Szkód...

     Niech Ci Bozia da zdrówko Dobra Kobieto...

     Jesteśmy terminowo tydzień do przodu...:o)