Polska (ze sobą) walcząca...

     Do analiz historyczno-politycznych się nie mieszam, bo ani wiedzy odpowiedniej, ani potrzeby nie mam...Ale odkąd sięgam pamięcią pierwszy sierpnia był Ich dniem...

Dniem Powstańca Warszawskiego...

     Kiedy chodziłam jeszcze do szkoły wywołałam sporą konsternację u Nauczycielki historii oświadczając, że Powstańcy wcale nie mieli politycznej świadomości, i były im obojętne historyczne reperkusje...

Do dzisiaj mam w uszach ową ciszę jaka zapanowała w klasie...

Dla mnie Powstańcy to byli Młodzi Ludzie, którzy walczyli o swoje miasto...

     Może ten, kto włączył ów "zapalnik", kto dał tą ostatnią "iskrę" ową świadomość posiadał, ale nikt mi nie wmówi, że dziewięcio -, czy dziesięciolatek mają wyrobione poglądy polityczne...

W pewnym sensie można by to uznać za manipulację...

     Fakt jednak pozostaje, że owi Młodzi Ludzie za broń chwycili i walczyli, chociaż nie musieli...Ginęli za swoje Miasto, chociaż mogli iść na współpracę z Niemcami i jakoś sobie życie układać...

Mogli, ale wybrali inaczej...

W sumie "Powstania" to nasza narodowa specjalność...

     Kiedy więc zbliża się owa pamiętna data z przyjemnością wpatruję się w poorane zmarszczkami twarze Powstańców i ze wzruszeniem wsłuchuję się w drżące wzruszeniem głosy...

To taka "żyjąca historii"...

"Podręczniki", których nie trzeba czytać...Wystarczy posłuchać...Jeśli oczywiście ma się na to ochotę...

No cóż, jedni ową ochotę mają, inni nie...Demokracja...

     Ci z Was, którzy oglądali mecz Śląska Wrocław zapewne zauważyli, jak pięknie do owej rocznicy przygotowali się Kibice...

     W czasie meczu została rozwinięta przygotowana wcześniej flaga narodowa z napisem:

             NIECH MÓWIĄ, ŻE KLĘSKA, ŻE CZCIĆ NIE NALEŻY,

      ŚLĄSK WROCŁAW JEST DUMNY Z POWSTAŃCZYCH ŻOŁNIERZY.

     Pojawił się baner ze zdjęciem Powstańca, na barierkach powieszony był inny z napisem "Powstanie Warszawskie" i znak "Polski walczącej", a w sektorze, Kibice utworzyli z białych kartonów datę "1944"...

To było piękne...Po prostu piękne...

     Ci młodzi Ludzie pamiętali o Powstańcach nie tylko pierwszego sierpnia, ale długo przedtem, skoro tak dobrze do owego "świętowania" się przygotowali...

Więc można...

     Mecz co prawda skończył się prawie jak to nasze Powstanie, bo porażka Śląska była znaczna, ale w sercu pozostała jakaś serdeczność, maleńka iskierka otuchy...

     A potem obejrzałam Wiadomości, i owa otucha została w okrutny sposób zgaszona...

     Uroczystości na Kopcu Powstania...

     Żenada...Wstyd...Smutek...

     Nie uszanowano historii, i co najbardziej boli, nie uszanowano historii żyjącej...

     Łamiący się wzruszeniem głos generała Zbigniewa Ścibor-Rylskiego był tego najlepszym przykładem...

Wstyd...

     I wtedy do mojej świadomości dotarła przerażająca myśl, że osiągnęliśmy jako społeczeństwo już taki poziom nienawiści, że gdyby teraz miało wybuchnąć jakiekolwiek powstanie, to najpierw "wytłukli" byśmy się nawzajem...

Nie "najeźdźca" byłby wrogiem, ale sąsiad zza ściany, który reprezentuje inną opcję polityczną...

Mordowali byśmy w imię wydumanych racji w domach, na ulicach, w Kościołach...

Mordowali byśmy Kobiety, Dzieci i Starców...

Jak barbarzyńcy...

Teraz mordujemy słowami...Słowa nie zabijają...Słowa ranią...

Ale ile trzeba słów, by rany okazały się śmiertelne ?? 

Ile trzeba słów, żeby wyjąca tłuszcza chwyciła za broń i zaczęła zabijać ??

     Mawia się, że w Powstaniu Warszawskim zginął kwiat polskiej Młodzieży...
Szkoda...
Bo gdyby dożyli naszych czasów, mam nadzieję, że mimo podeszłego wieku sprawili by niezły omłot tym wyjącym gnojkom...
Tak, ku przestrodze...