"Patyczkowa" rewolucja...

     - Dzień dobry…Czy ma Pani…te…no…”patyczki”…?? – zapytał Mężczyzna w średnim wieku rozglądając się z zainteresowaniem po regałach.

     - Bardzo mi przykro, ale właśnie czekam na dostawę… - wyjaśniłam z uśmiechem, bo owe „patyczki” stały się ostatnio towarem ogromnie w Zaścianku pożądanym.

     - A kiedy będą…?? –zapytał cichutko towarzyszący Mężczyźnie Młodzieniec lat kilku, robiąc przy tym magiczne oczy kota ze Shreka.

     - Jeśli transport nie "zawali" to za dwa dni… - wyjaśniłam.

     - A może mi Pani wyjaśnić co to za „ustrojstwo” te sławetne „patyczki” – zapytał Mężczyzna.

     Echhh…

     Pewnie, że mogę…

     Sama ten krzyż na ramiona wzięłam to kto ma wyjaśniać jak nie ja ??

     

     Kilka tygodni temu poszukiwałam w neciku pewnych drobiazgów, które miały być atrakcją na uroczystościach zaślubinowych naszych Młodych…A że podobnego „grzebactwa internetowego” dokonujemy zawsze zbiorowo to i Pan N. uczestniczył w nich namiętnie…

Wiadomo, co dwa „kompy” to nie jeden…

     Po setkach odwiedzonych hurtowni Pan N. w końcu zaliczył trafienie…

Uff…

     Pech chciał, że ów dystrybutor miał podobnych "dziwactw" multum, więc przez kilka dni studiowaliśmy przepastne czeluście jego magazynów…

     - Wzięła bym te „patyczki”…- rzuciłam pewnego wieczora…

     - To weź…a na co ?? – zainteresował się Ślubny.

     - Do sprzedaży… -wyjaśniłam.

     - Hmmm… - zadumał się Pan N.

No to wzięłam…

     W mój dialog z Mężczyzną wdarł się rytmiczny tupot nóg…

     - Oho…Dzieciaki lekcje skończyły… - przemknęło mi przez głowę i nim zdążyłam uprzedzić przebywających w sklepie Klientów, drzwi się otworzyły na całą szerokość i wpadła gromada dziesięciu, może piętnastu dziewięciolatków…

Mężczyzna został wciśnięty w ladę, jego małoletni Syn stał „wbity” w kącik przy drzwiach…

W sklepie zapanował zgiełk i harmider odbijający się echem od ścian…

Tematem przewodnim owego hałasu były oczywiście „patyczki”…

     - Orzesz…(ko)… - wyrwało się z owego Pana…

     Po złożonych przeze mnie wyjaśnieniach i ustaleniach, że jak tylko dostawa dotrze to wywieszę „patyczki” w witrynie, młodzi Klienci ruszyli do domów na obiadek…

     - Tego to ja dawno nie widziałem… - wyznał Mężczyzna…

     - To jak Pan chce się przyjrzeć dokładnie to zapraszam po dostawie… - odpowiedziałam z uśmiechem…

     Potencjalny Klient „patyczkowy” pożegnał się grzecznie i właśnie wychodził kiedy usłyszałam tupot następnej „tury”…

Mężczyzna otworzył drzwi na oścież i przyglądał się z zainteresowaniem następnej grupie atakującej moją „norkę”…

Tym razem byli to jedenasto-dwunastolatkowie…

     No dobra…przyznam się…mam z tymi „patyczkami” przechlapane…

     Pieniędzy to ja na tym nie zrobię, a roboty mam multum bo sprzedawane „na sztuki” powodują tłumy nawiedzających mnie Klientów…

Klientów w wieku różnym…

Ale…

No właśnie…

Zawsze jest jakieś „ale”…

     Przez przypadek odkryłam, że Dzieciaki potrzebują „impulsu”, że wcale to nie jest tak, że nie mają inwencji, że tylko „komputer” i „komórka”…

”Patyczki” to wyzwanie dla Ich inwencji twórczej, dla Ich pomysłowości…i przyznam Wam się szczerze…

Dawno nie widziałam tak uszczęśliwionych dziecięcych „ryjków” jak wtedy, kiedy wywieszam w witrynie „patyczki” na znak, że dostawa dotarła…

P.S. Z premedytacją nie piszę co to jest, żeby się nie okazało, że będę musiała rozpocząć sprzedaż wysyłkową bo właśnie o takich „patyczkach” marzycie…;o)