Cud na Wrzosowisku...

     - Jest paskudnie !! - tak streścił mi Pan N. stan pogody we wtorek...- Może zostaniemy w domu ?? - rzucił z nadzieją w głosie...

Willi szalał w całej Polsce...

Ja od dwóch godzin analizowałam kierunek i szybkość frontu...Iskierka nadziei tliła się na horyzoncie...;o)

     Ulewny deszcz towarzyszył nam całą drogę, wiatr szalał łamiąc gałęzie i miotając samochodami...

     Po kiego czorta poniewierać się po świecie, skoro w domciu ciepło i sucho ??

Echhh...

     Gordyjskie serducho strasznie tęskni do Wiosny !!

     Odliczam już nie tylko dni, ale godziny...Wpatruję się w trawniki jak sroka w gnat, oczekując znajomych, seledynowych czubeczków...Ptasi rejwach wywołuje uśmiech na twarzy...Kocham Wiosnę !! ;o)

     Pojechaliśmy więc na Wrzosowisko Wiosny szukać...;o)

     Nie zawiodła mnie Matka Natura, to się z Wami tymi iskierkami nadziei podzielę...

     Nasze stokrotki nie wiedzą, że nie są pierwsze w kolejce do wiosennego rozkwitania, więc zaczęły wyglądać już na początku lutego...Bo my mamy bardzo dzielne stokrotki !! ;o)

     Narcyzy mają jeszcze sporo czasu na rozkwitanie, ale się nie ociągają...;o)

     A to już prawdziwe symbole kończącej się Zimy...Jeszcze nieśmiało...Ledwie pojedyncze sztuki...Ale są !!

     Gordyjski ryjek ucieszony, duszyczka aż podskakuje z radości...Wiosno kochana !! Witaj...;o)

A Willi ??

     Może trudno w to uwierzyć (bo oczywiście zdjęcia nie zrobiłam), ale kiedy w całym Kraju było szaro, buro i ponuro, na Wrzosowisku mieliśmy błękitek, słoneczko i 12 stopni...Powiem więcej !! Myśmy na leżaczkach siedzieli, w niebo patrzyli i pomrukiwali z zadowoleniem...

     - Nie wierzyłem w te Twoje prognozy... - mruczał Pan N.

     - Wiosna cuda czyni...- odmrukiwałam...;o)