Szkoda Chłopa...

     Byliśmy niedawno na pogrzebie...No cóż...Takie czasy...

     Nasz rówieśnik, więc statystycznie mógł pożyć jeszcze przynajmniej dziesięć lat...

Na co umarł ??

Oficjalnie na Covida...O wersjach nieoficjalnych rozwodzić się nie będę...

Umarł Facet i tyle...A dobre i życzliwe było z niego Chłopisko...

     Poszliśmy na pogrzeb, wśród Żałobników znaczna przewaga Mężczyzn...

Uroczystość pożegnalna miała miejsce w "sali ceremonii" na zaściankowym cmentarzu...

Przystanęliśmy przed budynkiem, zgromadzonych była ilość znaczna...

No i cóż...

     Msza trwała, a my nie mieliśmy pojęcia co się w owej sali dzieje...Nikt nie włączył głośników...

To było takie uczestnictwo "zaoczne"..."Zauszne" ??

Może głośniki były uszkodzone ?? Może obsługa nie umiała ich włączyć ?? Nie wiem...

Staliśmy i tyle...

     Wejście na salę jest przeszklone, wnętrza nie widać, ale osoby stojące w przedsionku widoczne są dobrze...

I nagle ludzie w środku zaczynają klękać...Wiadomo, akt "pokory i oddania"...

Tyle, że my dalej stoimy "poza"...

Ale ludzie zaczynają klękać...Na zmrożonym betonie...

     Na to nam Bozia rozum dała ??

     Rutyna, czy wiara ??

Nie moja broszka, nie ja klęczałam...

     Ja, Pan N. i wielu Ludzi, przyszliśmy pożegnać Dobrego Człowieka...Tyle faktów...

     W czasie podniesienia (czego można się było domyśleć w związku z upływającym czasem), na betonie klęczała już znacznie mniej liczna grupa...Rozum wrócił...;o)

Kilka minut i...

     Drzwi "sali ceremonii" się otwierają i wychodzi kościelny z koszykiem...

Bingo !!

     Uczestniczyć we Mszy nie musicie, ale "zrzuta" się należy !!

Kościelny drepcze po całym placu...

     Musiałam mieć wzrok bazyliszka, bo się nie ośmielił podejść...

Rodzina zapłaciła za pogrzeb...

Rodzina zapłaciła za Mszę...

Większość Żałobników została pozbawiona szansy uczestnictwa...

I na koniec "runda z tacą" ??

     Komentowałam to wszystko głośno, bo mi "zły" na ramieniu chichotał...

     "Prochem jesteś i w proch się obrócisz"...Portfel możesz zostawić...

     Ale lekceważenie wszystkich i wszystkiego miało zakończenie przy grobie...

     Proboszczunio śpieszył się niezmiernie, Chłopisko rozmiarów słusznych, pora obiadowa...

     Wyklepał co musiał, nawet na zrozpaczoną Żonę i Córkę nie spojrzał, i dziarskim krokiem zaczął się w odwrocie między grobami przeciskać...

Uwaga !! Ważna Persona idzie !!

     Tak szedł, że co się dało z sąsiednich grobów zrzucał...Znicze...Wazony...Kwiaty...

Nawet się nie obejrzał...

Odbębnione...

I co mu zrobisz ??

     Przez oprószony śniegiem cmentarz przelewał się szloch najbliższych...Rozpaczliwy szloch pożegnania...Miesiąc temu byli szczęśliwą Rodziną...Miesiąc temu byli szczęśliwym Małżeństwem...Nawet się nie pożegnali...

     Żona wykrzyczała swoją żałość w przestrzeń...Córka zaniosła się płaczem...Żałobnicy rozchodzili się do swojego życia, mrucząc pod nosami "szkoda Chłopa"...