Nobilitacja maszyny do szycia...

     Każdy wie, że jeśli kupuje się ciucha, to "pod duszę"...
     Można być w totalnej opozycji dla tzw.: "małych czarnych", ale jeśli "dusza" zawyje, to wychodzi się ze sklepu z takim właśnie okazem...
     Jak jest z Dziećmi ??
     Pierworodny uwielbiał spodnie "w kantkę", żabot i muszkę, a mała "kapeczka" na mankiecie powodowała konieczność natychmiastowego przebrania...
     Córcia nie znosiła sukienek (po mamie) i całe dzieciństwo przeparadowała w dresach...
     Księciunio nie lubi kalesonów, przez dwa lata czapka była pretekstem do "wojny domowej", a koszula z guzikami jest zmorą do dzisiaj...
     Princeska...
No cóż...
     Princeska to żywioł, więc proces ubierania, sam w sobie jest wyzwaniem...
     Ale wielkiego zainteresowania falbankami i koronkami nie stwierdziłam...
     Materiał kupiłam rok temu, dodatki też (różne) i czekałam, aż się nam Wnusia określi...
     A kiedy byliśmy na ostatniej wizytacji, nagle mi zaświtało...Wszystko...Dokładnie...I po całości...
     No to, żeby natchnienia nie płoszyć i mieć przerywnik w papierzeniu, liczeniu, sprawozdaniach i ofertach, siadłam do maszyny (się bidulka takiej nobilitacji nie spodziewała)...
I powstało...

     Spódniczka i opaska do włosów...
     Pudełka zapałek nie położyłam, ale wielkość sobie wyobrazicie, bo całość leży w poprzek na desce do prasowania (dł 25 cm)...
     Szyłam i się śmiałam, bo paluchy mi się w tych zakładeczkach nie mieściły, dłonie miałam przy tym jak bochny chleba, a rozmach wzięty do "strzepnięcia" powodował malowniczy lot spódniczki przez cały pokój...
     Mam nadzieję, że się ten twór spodoba...I Misiowej Mamie...I Adresatce...
Bo my co spojrzymy to chichoczemy...;o)