O Antonim farciarzu i jego Obsłudze...

     Pragnę Wam dzisiaj przedstawić postać nietuzinkową...
Antonio Buras...
Przez przyjaciół zwany Tośkiem...

     Wpisując w googla "dachowiec" pewnie znalazła bym przynajmniej z tuzin podobnych egzemplarzy, ale Tosiek...
No cóż...
Tosiek to farciarz !!
Przez bardzo duże "F"...

     Od razu Was uspokoję, że nie zmieniłam orientacji i w dalszym ciągu jestem piesolubna, a sierściuchy (znaczy koteczki) lubię w wydaniu "pozaustrojowym", czyli: jak najdalej ode mnie...
Tosiek dokładnie tak ma...Jest daleko...
     Na czym polega jest szczęście ??
     Jego Obsługa od ponad roku zastanawiała się nad znalezieniem odpowiedniego władcy...Poprzedni odszedł na błękitną, kocią polanę i w domostwie powiało nudą (to był władca typu "Neron", wkoło się pali, a ja poezję tworzę)...Obsługa poczuła się porzucona...
     Wzorzec władcy został skrupulatnie określony, wici po świecie rozpuszczone (sama w tym udział miałam podsyłając adres Gosianki naszej Wrocławskiej) i...
Lipa...
A właściwie, bezkocie...
     Kiedy już myślałam, że sprawa umrze śmiercią naturalną, a porządek w mieszkaniu zwycięży nad kocimi zapędami, usłyszałam w słuchawce...

"Mamy kotka !!"

Okrzyk był entuzjastyczny...
     "Mogę Ci wysłać zdjęcia ??" - zapytał pełen nadziei głos Dagusi...
Orzesz...(ko)
Ślij...
No to przysłała...

     Dla ścisłości dodam, że nie jest to kotek Dagusi...Dagusia jest Ciocią Tośka...
(To już jest spory fart)...;o)
     Obsługą podstawową jest Becia...
(To fart numer dwa)...;o)
     A teraz cała lawina farciarstwa...

     Tosiek był "skazany" na schronisko...Miał tam trafić ze względu na alergie, czy inne problemy poprzedniej Obsługi...
     Kobieta zamieściła ogłoszenie, Dagusia je znalazła, i chociaż nie spełniał żadnego z założonych wcześniej wzorców kotecka, pocięły po niego w pośpiechu...
I wiecie jak to jest...
     Czasem człowiek wybiera zwierzaka, czasem zwierzak wybiera człowieka...
     Zobaczyły Tośka, Tosiek spojrzał Im w oczy, przytulił się, zamruczał i już jechał do swojego nowego pałacu...

     Nie muszę chyba pisać, że od tej chwili Obsługa dostała totalnego kota na punkcie kota ??
     Młody, przystojny, rozrywkowy, miziaty, ciekawy świata...Prawdziwy pogromca niewieścich serc...

     Obie wpadły po uszy...
     Trochę schorowany, ale ponoć wszystko można wyleczyć miłością...
     A uszy, oczy, jelita, czy co tam jeszcze, wyleczy weterynarz...
Miał być czarny z krawatką (jeśli dobrze pamiętam) - bo taki był "wzorzec"...
Miał być odchowany - bo Obsługa pracuje zawodowo...
Miał być zdrowy - bo odejście "wzorca" było bardzo bolesne...
     Jedno spojrzenie wystarczyło, żeby Tosiek wszystkie te plany zreformował...Po kociemu...

     Tak już jest ze zwierzakami...
To spojrzenie znają piesolubni, kotolubni i zwierzolubni...
Na takie spojrzenie nie ma szkieł korekcyjnych...
Bo w tym spojrzeniu widać miłość i duszę...
     Taki farciarz z tego Tośka...

P.S. W Wigilię pożarł Im rybę...Ale nie tak, żeby pożreć i tyle...Tosiek uszczknął po ociupince z każdego kawałka, żeby nie było wątpliwości czyja jest zawartość półmiska...Obsługa rozpływała się w zachwytach nad jego inteligencją...A ja ?? No cóż...Pozostaję piesolubna...;o)