Nie ma dnia dobrego na śmierć...

     Poznałyśmy się w blogosferze...
Ona skomentowała...
Ja odpowiedziałam...
I już wiedziałam, że spotkałam "Jeża"...
Z wierzchu igły, a pod spodem mięciuchny...
     Nie komentowała często...
     Wybierała sobie tematy...
     Czekała na chwile...
     Kiedy nie zaglądała zbyt długo, wrzucałam tekst, który podziałał by Jej na percepcję...Prowokowałam...
Wiedziałam, że zagląda, że czyta...
     Ale cóż mogła pisać o naszych Wnukach, albo o urokach Wrzosowiska ??
     To nie są tematy dla "Jeży"...
Kiedy otwierałam "puszkę Pandory" komentarz pojawiał się natychmiast...
Kolce kłuły...
Nie byłam dłużna...
Przecież po to pisała ??
     Przychodziła...Znikała...Ale była...
     Wiedziałam, że jest...
Daleka i najeżona...Z własnymi poglądami...Z wyrobionym zdaniem...
     Nie żadna tak "Mamałyga", czy "Lelija"...
     Baba z jajem...
Dzisiaj się dowiedziałam, że odeszła...
Renia...

Najbardziej kłująca...

     Nie ma dnia dobrego na śmierć...
     Wiem, że będzie "podczytywać" w milczeniu..."Jeże" już takie są...
     A ja będę sobie wyobrażać ten błysk w Jej oczach i palce nerwowo stukające w klawisze...
     "Jeże" rozumieją się bez słów...