Kiedy Księżyc chrząka...

     I znowu jedziemy "na Gdańsk"...
     Co prawda "z drugiej strony", ale jednak...
Cele są dwa...
     Pierwszy:

Potrzebujemy sufitu i ścian, żeby się nam jakiś katarek nie przytrafił...
A w tym miejscu jest jeszcze kilka innych rzeczy...

Tu byłam...

I tu byłam...

I zjeżdżałam...

     Totalne szaleństwo dla Nielotów !!
(Tych trochę starszych Nielotów też)
     Ewenementem jest fakt, że na kilkupiętrowe konstrukcje Opiekunowie mogą wchodzić z Dziećmi...
     Brawo !!
Aleśmy się wybawili !!
     Kilka godzin w tych labiryntach i nie ma nadwagi, która by się utrzymała, że o numerologii PESELA nie wspomnę...;o)
     Ale był jeszcze kolorowy pociąg, tor z autkami, sala z piankowymi klockami, sala z "karabinami" i koparka z "prawdziwą łychą"...
     Byliśmy wszędzie !!
     Kiedy wchodziliśmy była 10:15 i kilkadziesiąt Osób...
     Wychodziliśmy o 14:15 i Osób było kilkaset...
     Konstrukcja jest przewidziana na ponad 1000...
Robi wrażenie !!
     Co jeszcze Ich wyróżnia ??
Opłatę wnosi się tylko za Dziecko...
     Dziwne ??
     Rodzice i tak coś tam kasy zostawią w Restauracji, a w większości nie korzystają z tych urządzeń...
     Mają u nas wielkiego Plusa !!
     Przyszła pora na cel numer dwa...

http://www.teatrminiatura.pl/

     - Poproszę dwa dorosłe i jeden dziecięcy...- poprosiłam przy kasie...
     - A rezerwację Pani ma ?? - zapytała sympatyczna Dziewczyna...
     - Rezerwację ?? Nie mam...- wydukałam...Toż trzy doby temu nawet nie wiedziałam, że będę w Gdańsku...
     - No to niestety miejsc nie mam...- usłyszałam...
Lipa ??
     Caluśką Polskę żeśmy przyjechali i mamy odejść z kwitkiem ?? A właściwie bez kwitka ??
     - Niech Pani poczeka dziesięć minut...Rezerwacje wygasają przed spektaklem...- poinformowała mnie życzliwa Duszyczka z kasy...
     W życiu tak nie pilnowałam zegara na kasie fiskalnej jak w tym Teatrze !!      Mało dziur nie wypatrzyłam...;o)
Ale się udało !!

     Spektakl "0+"...
     Zamiast przytłaczającej sali - kolorowy namiot...Zamiast krzeseł - poduszki na podłodze...Zamiast dialogów - mimika (poza chrząkaniem Księżyca)...
Kolory i światła...
     Pięć minut i część widowni ryknęła płaczem, część zajęła strategiczne pozycje w objęciach Opiekunów (tak jak Księciunio), ale poza jednym Dezerterem wszyscy oglądali Przedstawienie z otwartymi buziami...
     Było pięknie !!
     Księciuniowi najbardziej podobała się zamarznięta kałuża, po której jeździła Gwiazdka...Sam z resztą tej jazdy spróbował, bo po Przedstawieniu wszyscy zostali zaproszeni do wspólnej zabawy...
     Aktorzy ze świętą cierpliwością pozowali do zdjęć i przytulali wszystkich po kolei...
     Dzieciaki po pierwszych, niepewnych krokach, ruszyły na podbój "sceny"...
     Opiekunowie robili zdjęcia i kręcili filmy "na cztery ręce"...
Księciunio Księżyca się bał...
Gwiazdki się wstydził...
Słoneczko polubił...
     Ale to właśnie Księżyc stał się naszym Bohaterem...Do dzisiaj chrząkamy tak jak On i zaraz wiemy, że to znaczy COŚ BARDZO WAŻNEGO !!