Jesienne zawirowania...

     Przyszła Pani Jesień i tak zakręciła Gordyjką, że hoho !! Nijak się dziewczyna opamiętać nie może...Jakby w pętlę czasową wpadła...
     Wrzosowisko co mogło, to dało...
     Właściwie to w tym roku dało mniej niż mogło, bo jak miało być chłodno to było ciepło, jak miało być ciepło to chwycił przymrozek, jak miało być wilgotno to ziemia się w skorupę zbiła, a jak miało być sucho, to lunęło i lało przez miesiąc...Ot, taki urok...
     Najśmieszniejsze jest to, że będąc posiadaczami dość rozległego sadu śliwkowo-orzechowego nie zjedliśmy w tym sezonie żadnej śliwki, a orzechów mamy tyle co kot napłakał (może ciut więcej)...
     Poza truskawkami to właściwie sezon był do luftu...
     La Nina nieźle namieszała...
     Coś jednak trzeba jesiennie na Wrzosowisku zrobić...
No to robimy...

     Posadziliśmy dwadzieścia pięć białych róż (to się wydało na co te boksy Pan N. budował)...

     Przy ścieżce do ulubionej śliweczki miejscówkę znalazło dziesięć złotokapów...
I z nasadowego szaleństwa tyle...
Chociaż plan był znacznie rozleglejszy...
     Róż miało być pięćdziesiąt (ale nastąpiła pomyłka w czasie przygotowywania przesyłki), miały być jaśminowce, kalina i kosodrzewina (ale dostały tymczasowe miejscówki)...
     Jaki sezon, tacy "wyrobnicy"...;o)
     Ale Wrzosowisko jeszcze nie śpi...
Kwietniczki cieszą kolorami...

     Róże zabrały się do ponownego kwitnienia (chociaż nie przewiduję, że wszystkie dadzą radę)...

Ale jest jesiennie...

     Nasza najpiękniejsza "Różyczka" rośnie wspaniale...To znaczy Princeska...
Musicie wierzyć na słowo, bo zdjęć Wnucząt nie zamieszczam...;o)
     Księciunio nie może się doczekać kolejnej Wielkiej Wyprawy (podobnie jak my) i nawet się na nas obraził troszeczkę z tego powodu...
Kiedy zajeżdżamy do naszych Miśków, On czeka tylko na jedno zdanie...
My go nie wymawiamy (zmowa dorosłych)...
I konflikt pokoleniowy gotowy...
     Ostatnio byliśmy z "odsieczą", bo Księciunio nam się pochorował, do przedszkola nie chodził, Pierworodny w pracy, a Princeska niechętnie odstępuje Mamę Bratu...
     Chłopaki pobrykali nieźle...

     Pod tą stertą poduch leżakują Dziadek, Misiek i Księciunio...
     Rozmawiają na bardzo ważne, męskie tematy i przekazują sobie najbardziej tajemnicze tajemnice...
     Babcia w tym czasie "mizia się" z Princeską...;o)
Na pożegnanie pocieszyłam Księciunia:
     - Jak przejdzie Ci kaszelek, to poproś Mamę, albo Tatę, zadzwonisz do Babci i Dziadka, a my przygotujemy jakąś wyprawę...
Efekt ??
     Na drugi dzień Księciunio dzwoni z komunikatem, że kaszle już mniej...I cisza w słuchawce...Czeka na "komunikat"...
Przez cztery dni dzwonił codziennie...
A potem się obraził...
Finito...
     Dziadki na "czarnej liście"...