Pstrowscy...

     - Może pojedziemy do Bastusia ?? - zapytał Pan N.
     - No coś Ty !! Taka zainfekowana Babcia to lipa, nie nadaję się na nawiedzanie !! - wyartykułowałam jednym ciągiem...- ale...
Pan N. spojrzał zaciekawiony...
     - Jakby pogoda była przyzwoita to moglibyśmy nawiedzić Wrzosowisko...- wymruczałam...
     - Taka zainfekowana ?? - dopytywał Pan N., ale już sięgał po smartfona, żeby sprawdzić prognozę...
     No i co ja mam odpowiedzieć ??
     Że już kręćka w domu dostaję, że mózgownica błądzi gdzieś po plenerach, a szare komórki przerabiają intensywnie "co, kiedy i gdzie", czyli co się będzie już niedługo na Wrzosowisku działo ??
     - Wiercika mam...- wyznałam...
     - Ja też...- potwierdził stan naszych dusz Ślubny...
     A że pogoda wyjątkowo w opozycji nam nie stanęła, więc ruszyliśmy na nasz ugór...
     I chociaż dusza we mnie ledwie żyła, a w torebce taszczyłam apteczkę, to serducho radowało się okrutnie...
     Najpierw wstąpiliśmy do zaprzyjaźnionego tartaku, gdzie nabyliśmy drogą kupna paliki, potem na pewnym parkingu spałaszowaliśmy po drożdżówce, a potem to już było z górki...
A właściwie pod górkę...
     Filip powitał nas radosnym ujadaniem i wcale nie ukrywał, że głównie interesuje go zawartość naszej torby podróżnej...Zawartość okazała się godna psiej uwagi, bo filipowy ogon rozpoczął intensywną pracę wiatraka...
     Ugór też się spisał...
Najpierw krokusiki ładnie nam się ukłoniły...

     I przyznam się szczerze...Totalnie mnie zaskoczyły, bo nie stawiałam na nie wcale...Cebulki wyglądały marnie...A tutaj proszę...Zameldowały się prawie w komplecie...
Ależ się nad nimi nacmokałam...;o)
     A potem cmokałam jeszcze wiele razy...
     Nad czarnym bzem, który już miał drobniutkie listeczki...Nad wierzbą, która obsypana była "kotkami"...Nad pączusiami na agreście i porzeczkach...I nad nimi...

Nasze truskaweczki mają już cudne listeczki !!
Serducho mało nie wyskoczyło mi z piersi...
     Wrzosowisko się budzi...
No to czas na pracę...

Drzewka w nowym sadzie dostały po paliku, i już nie wyglądają jak kosmici...

Sektory dostały nowe paliki i sznurki, żebyśmy nad tym żywiołem zapanowali...A jak się wysilicie, to na końcu ścieżki stoi kameleon, czyli zdechlak, czyli ja...:o)

A na drugim końcu tej ścieżki był mój szalony Ogrodnik...

Potem troszkę porządków w sadzie...
     I na twarze wypłynął uśmiech satysfakcji...
Plan zrealizowany w 110 %...
Tacy z nas "Pstrowscy"...