Miała być stonoga, wyszły kozy "na opak"...

     Dzisiaj nie będzie stonogi...
     Nie będzie i już...
     Zauważyłam, że czym częściej wracam wspomnieniami do naszego urlopku, tym trudniej znoszę polską rzeczywistość...
     W związku z tym stonoga dostała kosza...
Ot co...
     I chociaż ogromnie się starałam znaleźć jakiś przyzwoity temacik z rodzimego "Ogródka", to koncepcja owa poległa z kretesem...
No bo o czym pisać, żeby nie popaść w depresję ?? 
     O Politykach, którzy co innego mówią, a co innego robią ?? O jakimś szalonym Kierowcy z Warszawy, którego wyskoki komentuje nawet Pan Premier ?? O Mistrzostwach Świata, które są dla nas jakimś egzotycznym wydarzeniem ?? A może o tym, że kilka tysięcy Nauczycieli straci pracę, bo nikt nie przewidział konsekwencji niżu demograficznego ??
Nie ma mowy...
Taka tematyka grozi zbiorowym obłędem...
W takim zestawieniu obłęd jednostki się nie liczy...
     Z resztą...Nawet Dagusia twierdzi, że jestem szaloną, więc jakoś przeboleję...
     Wracamy do Szwajcarii...
     A że na wstępie zaznaczyłam, iż stonogi nie będzie...

     Wracaliśmy z naszej pierwszej niespodziewanej wyprawy, tej która miała trwać chwilkę i zaowocować odkryciem wiszącego mostu...
     Jak wiecie, wyprawa jakoś tak nam się dziwnie przeciągnęła, ale cel został osiągnięty...
     Naładowani pozytywną energią i kanapkami z żółtym serem, wracaliśmy do Ośrodka, kiedy do naszych uszu doleciał dziwny dźwięk dzwoneczków...
     - Zwierz jakiś... - oświadczył Pan N. i zaczęliśmy uważnie zaglądać w okoliczne zarośla...
     - Ło Matko i Córko...- wyrwało mi się... - Ale żeście się Matce Naturze udały... - i zamarłam w pozie "na fotografa", czyli z komórką w ręku...
     - Jakieś takie na opak są...- wymruczał Pierworodny...
     - Rób zdjęcia !! Bo mi Rodzice nigdy nie uwierzą !! - dopominała się Synowa, której Rodzice są najprawdziwszymi Rolnikami...
     Cóż nas tak zadziwiło ??
Hmmmm...

One...
     Czarno-białe kozy...I to czarno-białe na odwrót...
     Nijak nie mogłam zrozumieć co Matka Natura miała na myśli barwiąc je właśnie w taki sposób...
     Czarne zady jeszcze bym zrozumiała, ale czarne łby ??

     Dopiero po powrocie dowiedziałam się, iż jest to rasa "Chevre a col noir du Valais", czyli "walliserska koza czarnoszyja", która w zależności od rejonu w którym występuje taką ma nazwę, ale najważniejszy w tej nazwie jest "Valais"...
To Region, z którego pochodzi i w którym została wyhodowana...
     Przy okazji, dowiedziałam się również, że to właśnie w Szwajcarii dokonano najstarszych w Europie wykopalisk świadczących o udamawianiu kóz...Datuje się je na 6500 lat...
     I pomyśleć, że u nas koza to raczej symbol płochości i niezbyt dojrzałych zachowań...
     Kozy z Valais nie wyglądają na płoche...

     Chociaż młode całkiem zdyscyplinowane nie były, a i starszym zdarzały się wyskoki...
     Nad wszystkim jednak czuwał "przywódca"...Nawet mnie zdyscyplinował kiedy podkarmiałam kózki soczystymi listeczkami...
     A jak one pięknie dzwoniły !!
Echhh...
     Chyba czas kończyć, bo mnie znowu dopada "szwajcarski" obłęd...

P.S. Dziękuję Właścicielom ZOO Safari w Borysewie, dzięki którym poznałam tajemnicę walliserskich kózek...;o)