Początek końca, czyli wakacje z Księciuniem czas zacząć...

     Wróciłam...
     Pewnie, że wróciłam...
Bo nie miałam innego wyjścia...;o)
     Chociaż przyznaję się bez bicia, wróciłam już tydzień temu i nijak nie mogę odzyskać kontaktu z zaściankową rzeczywistością...Ciało w Zaścianku...Dusza na Wrzosowisku...
     Już rok temu powrót pourlopowy był ciężki...W tym roku był wręcz "koszmarny"...
     Wszystko za sprawą naszego Rezydenta, czyli Księciunia...
Zaczęło się właściwie niewyraźnie...
     Pogoda nie sprzyjała wojażom, a wojażom w plener nie sprzyjała absolutnie...Księciunia z Krakusowa zabraliśmy z gorączką (czort wie czy to było przejęcie z powodu wakacji, czy klasyczna "trzydniówka", którą jesteśmy genetycznie obciążeni)...W każdym razie wyglądało to kiepsko...
     Dziadziuś co pięć minut sprawdzał prognozę pogody...Babcia co pięć minut sprawdzała stan gorączki...
Spakowane bagaże leżakowały na podłodze...
     Widząc rozpacz totalną w księciuniowych oczkach poszliśmy vabank...Najwyżej wrócimy...
     I tak niepewnie rozpoczęliśmy I turnus...;o)
     Dwadzieścia cztery godziny i chorobowe objawy minęły...
I te Księciuniowe...I te pogodowe...;o)
     A Wrzosowisko wyglądało tak...

     Zapamiętajcie !! Bo już tak nie wygląda...;o)
     Plan urlopowy był jasny: Położyć rurę wodną...
     Po kataklizmie suszy, którą przeżywaliśmy trzeci rok z rzędu, bez wody zginiemy marnie...Nasze kręgosłupy kategorycznie dopominały się wsparcia...
Podlewanie ??
Do tej pory nosiliśmy wodę wiadrami...
Efekt mierny, bo dla roślin to było zbyt mało, a dla naszych kręgosłupów zbyt dużo...
     - Woda musi być !! - obwieścił Pan N. i rozpoczęliśmy przygotowania...
Zamierzaliśmy ową wodę "pociągnąć" przy pomocy Czterolatka...;o)
     Dziadziuś wykonał odpowiednie wykopy (które widać na zdjęciu powyżej), zakupiliśmy 150 metrów rury, przełączki, złączki, kraniki i inne szpargał niezbędne do realizacji...Pozostało...
Ha !! No właśnie...
Pozostało zamówić piasek !!
     Pamiętacie, że Księciunio ma do piasku ogromny sentyment ??
No to jazda !!
Dziesięć ton powinno uszczęśliwić naszego Wnuka !!

To się udało...;o)
     Ogromna wywrota...Świetny Kierowca...Dwukrotne kiprowanie...I pełnia szczęścia osiągnięta...;o)

Można zdobywać szczyty...

Można zjeżdżać na pupie...
     A tak później wyglądają spodnie...;o)

Ale co tam spodnie !!
     Szczęśliwy Wnuk, to szczęśliwi Dziadkowie...;o)
     No i coraz bliżej do wody w kranach...