O dzikim ogórku, czyli wielkiej niespodziance...

     Pamiętacie jak prawie rok temu zasiedlaliśmy Wrzosowisko i jak bardzo uderzył mnie ten obrazek ??

Sterta ogórków wysypana w samym środku naszego ugoru...
     No fakt...W zeszłym roku dopadła nas klęska urodzaju ogórków, i takie sterty zalegały wszędzie...Na ugorach...Na poboczach...W lasach...
     Patrzyłam, i aż mi skóra cierpła, że nam te ogórki całkiem ziemię zakwaszą...
Ogórkowa braja coraz bardziej wciekała w grunt, a my z troską spoglądaliśmy na to...
     "Winowajca" sam zobligował się, że nam ten zagon przeorze...
Słowa dotrzymał...

Ogórkowa braja poszła w ziemię...
     Z czasem, wizja ogromnej hałdy przestała mnie prześladować...
Posiałam ogórki w wybranym sektorze...
     Zakwitły pięknie, a potem przyszły upały, i nasze ogórki zmarniały doszczętnie...
No cóż...
Lekkiego życia to roślinki w tym roku nie miały...
     Kiedy więc, kilka tygodni temu, dreptałam sobie do pielenia, zamarłam z dyndającą w powietrzu motyczką...
Ki czort ??
Przetleniłam się ??
A może to przemęczenie ??
     Wśród dorodnej trawy wyrastały okrągłe listeczki...

 Ło Matko i Córko...
     Toż to ogórki !!
     Motyczkę ustabilizowałam...Sylwetkę przygięłam...Stopy zaczęłam stawiać tak bardziej "po kociemu"...
Rozpoczęłam śledztwo !!
A może śledzenie ??
W każdym razie, ruszyłam śladem ogórków...
Jeden...Drugi...Piąty...Dziesiąty...
     Adrenalina poszybowała w stany wysokie, a na liczku rozkwitł uśmiech numer 4...
Ogórki !!
     Tylko co my teraz z tymi biedakami zrobimy ??
     Upały trwają nadal..."Nagusek" nie przewiezie więcej niż 120 litrów wody na raz...A nas więcej nie ma na Wrzosowisku, niż jesteśmy...
Powiadomiony o odkryciu Pan N. zapytał:
     - Podlewamy ??
Orzesz...(ko)...
Albo truskawki, albo ogórki...No i płot też w oczach marnieje...
     - Nie...Muszą sobie poradzić bez naszej pomocy...
No to sobie poradziły...
Zakwitły...

Zapas wilgoci w glebie, i "uśmierceni" pługiem bracia pomogli...
Najpierw nieśmiało...Potem coraz pewniej...
Ogórki zajarzyły się złotawym kwieciem...
     - Zdążą ?? - zapytał Pan N. z troską...
     - Mają jeszcze cztery tygodnie...Powinny zdążyć...- mruczałam zaglądając do każdej roślinki...
     - Podlewamy !! - zaryzykowałam, bo odcięcie truskawek od dodatkowej porcji płynu wydawało mi się prawdziwą zbrodnią...
     Po kilku dniach, nasze "dzikie ogórki" wyglądały tak...

Potęga, a nie ogórek...
     Emocje sięgały szczytu, a my jak nawiedzeni, pierwsze kroki kierowaliśmy do ogórkowej bruzdy...
I w końcu...

Jest prymus !!
     Matka Natura sprawiła nam piękny prezent...
Piękny i smaczny !!
Bo oczywiście ogórek nie dożył na krzaczku "wieku średniego", pożarliśmy go "w dziecięctwie"...
     Że tak ogórki lubimy ??
Bez przesady...
Ale ten był przepyszny !!
Nasz...
     Dziękujemy Matko Naturo...Piękna to była niespodzianka...
Że jeden ??
No cóż...Nie do końca...
     Coraz więcej dzikich sadzonek dorasta...Coraz więcej roślinek zakwita...Ogóreczki nieśmiało wyglądają na Świat...
     Teraz tylko, Matko Naturo, daj im trochę wody, bo ziemia taka wyschnięta, jakbyśmy to nasze Wrzosowisko na Saharze mieli...